Dýravinurinn - 01.01.1897, Síða 47

37
frosti, án þess að geta náð í nokkurn bita, þá er sjaldan nokkuru ætu út til
okkar kastað, og erum við þó á haustþingunum okkar settir niður á ákveðna
bæi, og eigum þaðan ekki í annað horn að venda. Við erurn þvi orðnir nokk-
uð harðlyndir og vitum að við verðum að bjarga okkur sjálfir, en höfum
ekkert á að treysta, annað en vængina og vitið; á mennina getum við ekki
reitt okkur, og svo mun fara íyrir ykkur. Jeg segi ykkur það satt. Syngið
þið og syngið fyrir mennina svo mikið, sem þið mest getið; þeir drepa ykk-
ur og ræna ykkur eptir sem áður, þegar þeir geta. Ráð mitt er þvi: farið
þið allir alfarnir í haust úr þessu landi og komid aldrei aptur«.
»Þetta er vondur fugl«, sagði lóan; »hann sagðist vera orðinn svo
harðgeðja og slægur, en hann er að gabba okkur; við skulum ekki trúa hon-
um; það tekur engri átt að mennirnir sjeu svona vondir, eins og hann segir.
Takið ráðið sem jeg gaf ykkur áðan: viö skulum senda ávarp til mannanna
og biðja þá að vera góða við okkur og börnin okkar; svo skulum við syngja
fvrir þá á hverju sumri«.
»Já! já! við skulum gjöra það«, sögðu allir fuglarnir; »við skulum
senda mönnunurn ávarp og láta lóuna syngja ávarpið uppi ytir þeim í geimn-
um, og við skulura allir kvaka og syngja fyrir þá, og aldrei gjöra þeirn neitt
til meins eða miska«. — Og svo flugu allir fuglarnir upp í loptið; lóan söng
»bi bí, dýrðin, dýrðin, dí«, og hinir fuglarnir sungu hver með sínu nefi, vonglað-
ir um ókomna tímann, svo að söngkliðurinn heyrðist þangað tii hópurinn var
horíinn sjónum út í himingeiminn.
Tr. G.
Prests-Jarpnr.
Í^ær fáu hræður, sem höfðu haft herkju til að brjótast til kirkju á Mýri á
-»j jóiadaginn, voru nú að tínast burt í smáhópum, tvær og þrjár í hverj-
um. Þeir sem leið áttu austur á bóginn höfðu vafið svo hófuð og háls í sjöl
urn og treflum, að varla sá neina í augun og köfuðu svo kengbognir austur
eptir túninu. Ollum hafði þeim komið saman um það, þegar þeir voru að
búa sig i bæjardyrunum, að nú væri veturinn duninn á fvriralvöru. Daginn
áður, aðfangadaginn, hafði gengið á krapajeljum áútsunnan, illyrtölMega köld-