Heimilisblaðið - 01.01.1945, Qupperneq 29

heimilisblaðið
29
Syelumaður tók itpp vasaklútniii og kar
Uin enni 8Ór. Svo liraðaði hann göngunni
um gólfið.
— Er húii íiiðri eiiil?
■— Neíi Húsbóndiiiii bar haiia upp á jóla-
daginn, fyrir lesturinn. En síðan liefur hún
legið í rúminu.
— Hefur læknir verið sóttúrt
— Nei,
— tr télpail mikið veik enn?
•— Hún sýnist vera það.
Sýslumaður staðnæmdist aftur á miðju
gólfi.
— Ég skal sjá, hvað ég get, sagði hann.
Vitið þér af nokkrum 6tað fyrir barnið, ef
hún skyldi verða tekin frá Skor?
Ásrún hristi liöfuðið. — Nei.
Sýslumaður gekk að skrifborði sínu og
blaðaði í skjölum. Svo settist hann niður og
skrifaði stundarkorn.
Ásrúnu langaði til að komast á stað, nú
þegar erindi hennar hafði fengið einhverja
áheyrn, en hún kunni ekki við að hreyfa 6Íg
a meðan sýslumaður var að skrifa.
Loks tók það enda og Ásrún stóð upp.
Þér — þér ætlið þá að gera svo vel
°g hugsa um þetta? sagði Ásrún hikandi.
Ég skal athuga það, anzaði sýslumaður.
Þakka yður fyrir og verið þér sælir.
*— Verið þér sælar.
Ásrún fór.
VII.
Þegar Ásrún fór, riðu tveir menn í lilaðið.
^éra Jens, sóknarpresturinn, og meðreiðar-
maður hans.
_ Þér komið sem kallaðir væruð, sagði
^yslumaður, er hann leiddi Jens til stofunnar.
Presturinn var um þrítugsaldur, fjörlegur
°g glaðlegur, fremur en höfðinglegur. Ung-
bngsblær var ennþá yfir hreyfingunum, eins
og hann væri viss um að liann kynni öll tök
a lífinu.
— Dálítið kalt, sagði liann og nuddaði
8aman höndunum.
Sýslumaður tók niður vínflösku og glös
°g hellti á fyrir báða.
Leir hringdu glösum.
— Skál!
~~ Vitið þér, hvað Danir innibinda í þefta
°rð, skál?
— Skaal? spitrði pfestur gÍaðiégá;
— Vináttlt, liéfur mér ailtaf skilizt. Það
géra allir, sagði sýsíumaðuf;
— Vináttú, vitaskuld, en þeir liafa þýðingú
fyrir hvern staf í orðinú;
— Það er svo; Hvað er það?
:— S’undhéd, Kærlighed, Alévighéd, Lykké:
;— Það er 20 tt, sagði sýslumaður. Manni
getur lilýnað töluvert við eina skál með þess-
ari forskrift, hugsi maður um það.
Hann rétti prestinum vindlakassanu.
— Þér minntust á, að ég liefði komið sem
kallaður. Hvað áttuð þér við?
Presturinn reykti rösklega.
— Ég ætla að biðja yður að ríða með mér
vfir að Skor, sagði sýslumaður.
— Yfir að Skor. Er það nokkuð inerkiíegt
ferðalag?
— Það er sveitarómagi þar, harn, seiii ég
þarf að líta eftir.
Prestur gekk fr'ain gólfið nleð hraða, tók
svo út úr sér vindilinii,
— Get það ekki, Barði. Ég er að fara út
að Melum,
— Er það áríðandi ferðalag? spurði sýsíu-
Inaður og brosti.
— Töluvert. Það er um nýtt guðspjall að
ræða, og Eiríkur á Melum er einn snjallasti
maðurinn að aðstoð'a við flutning þess,
Prestur lauk við vínið úr glasi 6Ínu.
— Nýtt guðspjall, endurtók sýslumaður.
Duga ekki þau gömlu fullvel?
— Það er nú eftir því, hvernig á það er
litið, sagði séra Jens og snaraði höfði á milli
herða sér.
— Jæja, hvað er það?
— Það er andatrúin. Eiríkur á Melum er
ágætur miðill.
— Vitleysa. Sýslumaður bandaði hendinni
um leið og liann sagði orðið.
— Engin vitleysa, Barði. Notið bara skyn-
seinina og sjáið, hvað þér finnið.
— Það má vel vera, að eitthvað sé að finna
þar, en ég hef enga trú á því og engan tíma
til að sinna því. Þér eruð kcnnimaður og ætt-
uð nú að veita mér að málum með þetta
Skojarmál.
— Hvernig er það?
Sýslumaður sagði honum aðalatriðin úr
sögu Ásrúnar.
— Og þér haldið, að ég fari að blanda