Heimilisblaðið - 01.05.1968, Blaðsíða 8

ina. Tvær olíuleiðslur enda í landinu. Þegar
svarti lög'urinn streymir, gefur hann af sér
peninga; þegar hann er hreinsaður, gefur
hann af sér peninga; þegar hann er settur
til geymslu, gefur hann af sér peninga; þegar
honum er skipað um borð, gefur hann af sér
peninga. Og allir þessir peningar fara beint
í peningakassa Beirut, bæði þá, sem eru í
einkaeign og þá oppinberu. Nær því allt, sem
bormenn, dælumenn og olíuverkfræðingar eta
og drekka, og það, sem þeir nota af fatnaði
og daglegum nauðsynjum, er keypt og borg-
að í Beirut.
Auðmenn eyðimerlcurinnar. Þangað koma
hinir auðugu olíukóngar til þess að koma
peninguní sínum fyrir og nota þá. Þeir ferð-
ast um í amerískum bílum, sem eru eins og
orrustuskip, kaupa hótel til þess að koma
þar fyrir kvennabúrum sínum og girða þau
háum múrveggjum. Þegar þeir fara í nætur-
klúbb, láta þeir taka frá handa sér um tut-
tugu borð til vonar og vara, og þegar þeir
fara í lyftu ryðja þeir 3—400 krónum í lyftu-
drenginn í þjónustugjald.
Bankamaður sagði mér, að hann hefði
heimsótt einn af þessum arabisku höfðingj-
um til þess að fá liann til þess að stofna
viðskiptareikning í bankanum hjá sér. Araba-
höfðinginn kvaðst harma, að hann hefði þeg-
ar ávísanareikning — sem væri 1150 milljónir
króna — en til þess að gesturinn færi ekki
tómhentur á brott, fékk hann ellefu og hálfa
milljón til þess að setja inn á reikning. Mað-
ur nokkur frá Kuwait hélt hátíðlegt brúð-
kaup dóttur sinnar og ungs Líbanonsmanns
með því að strá út gimsteinum til fanga
handa ættingjunum og úthlutaði öllum 400
gestunum konfektdósum úr skíru gulli. Dótt-
ir hans fékk þrjú leigusöluhús í brúðkaups-
gjöf, en auk þes gaf liann henni óútfyllt
ávísanahefti, ef vera kynni, að hún ætti ein-
hverja ósk, eða ef til vill tvær, sem hefðu
ekki rætzt.
Að vísu strá þeir peningunum í kringum
sig, þessir eyðimerkurbúar, en þeir eru nú
samt ekki alveg af baki dottnir. Þeir eiga
talsvert af byggingum í Beirut, og flestir
þeirra hafa grætt mjög vel, þar sem verðið
á eignum hefur hækkað mjög. Þeir eiga líka
kvikmyndahús, prentsmiðjur, dagblöð og
banka.
Hviksagnasmiðja. 1 Beirut fara ekki að-
96
eins fram lögleg viðskipti, heldur ólgar bær-
inn vægast sagt af undirferli og samsærum,
njósnum og gagnnjósnum. Sendiráðin í Bei-
rut eru mikilvægar hlerunarstöðvar fyrir all-
an þennan heimshluta. Þar eru menn ekki
fáfróðir um, hvað er á seiði í Mið-Austur-
löndum.
Beirut hefur 42 dagblöð, fleiri en nokkur
önnur borgí heimi. I sendiráðunum eru þau
lesin frá upphafi til enda, hver lína. Þau
eru málpípa allra Mið-Austurlanda, og þar
myndast arabiska almenningsálitið. Nasser
les þau í Kairo, áður en hann sér sín eigin
blöð, sem hafa öll sömu stefnu, og hann fær
þau öll með flugvél á hverjum morgni, svo
að hann fær þau með morgunmatnum.
Paradís smyglara. I þessum gróðrarreit
skefjalauss frumkvæðis er hægt að leggja
peningana á borðið og ganga brott með gull-
stöng, ef maður vill þá ekki heldur kaupa
eina smálest strax, og enginn bannar heldur
að fara með það úr landi. Stundum er gulli
frá Beirut smyglað til Indlands, þar sem
það er í mjög háu verði. Smyglararnir eru
vanir að fela á sér allt að 30 kílóum, og sleppi
þeir í gegnum tollgæzluna, geta þeir grætt
nær því 80.000 krónur á kílóinu, svo að slík
ferð ætti að gefa af sér meira en tveggja
milljóna gróða.
Þarna fer líka fram víðtækt eiturlyfja-
smygl, ýmissa tegunda. Það er ekki vegna
þess að eiturlyfja sé mikið neytt í Beirut
sjálfri, heldur er borgin mikilvæg miðstöð á
leiðinni til liinna miklu útlendu markaða.
Opíum er ræktað í Tyrklandi, og því er
smvglað yfir sýrlenzku landamærin til Al-
eppo, en þar er framleitt úr því morfín. Síð-
an er það sent til Beirut, og þar fyljta menn
í hraðbátum bögglana með hinu hættulega
innihaldi út til flutningaskips og kasta þeim
um borð til samsærisfélaga sinna. Næsti við-
komustaður á áætluninni er Marseille eða
Genova, en þar er morfíninu breytt í heróín,
sem hægt er að selja fvrir 1150 krónur
grammið á ameríska markaðinum.
Milljónirnar bíða. Pyrir ungan og atorku-
saman mann er Beirut borg ótakmarkaðra
möguleika. Eg hef heyrt tugi frásagna um
menn, sem byrjuðu með tvær hendur tómar,
en unnu sig upp og urðu margfaldir millj-
ónamæringar.
Yusif K. Bedas, sonur grísk-rétttrúaðs
HBIMILISBLAÐIÐ