Heimilisblaðið - 01.07.1969, Page 4

logn og lilýja, þegar við komum að veitinga-
húsinu. Tveir menn voru að leika skozk lög
á sekkjapípu niðri við ströndina. IJm kvöldið
áræddi ég að gefa það í skyn við veitingalms-
'eigandann, að skrímslið hefði ekki verið ann-
að en fáeinir farandhljóðfæraleikarar, sem
hefðu stokkið út í vatnið með sekkjapípur
sínar og al’lt saman. Gestgjafinn varð hálf-
móðgaður, en þó með fullri kurteisi, yfir því,
hve ég talaði með mikilli léttúð um þetta
mál. „Það er eitthvað þarna úti,“ sagði hann
rólega, en með greinilegri sannfæringu. Sjálf-
ur hafði hann aldrei séð skrímslið, en hann
þekkti marga, sem höfðu séð það, meðal ann-
ars nunnu og tvo presta.
Þegar ég kom til Skotlands árið 1955, gengu
bylgjur deilnanna jafnhátt og áður. Ibúarn-
ir umhverfis vatnið voru æ sannfærðari um,
að skrímslið væri í rauninni láðs og lagar-
dýr, sem hefði þá venju að fara á veiðar í
skógunum á nóttinni. Einn þeirra, sem að-
hyllist þessa kenningu, er frú Constanee
Whyte, sem er gift forstjóra caledaniska
skurðarins, en sjö gáttarstíflur lians ásamt
Ness-fljótinu tengja fvlgsni sjóslöngunnar við
firðina og opið haf í norð-austur átt.
I bók hennar, More Than a Legend (Meira
en ýkjusaga), sem kom út fyrir nokkrum ár-
um, er því lialdið fram í stuttu máli, að
Niseag, sem hún kallar sjóslönguna, komi upp
úr vatninu og gangi yfir veginn. Hún vitnar
í atvik, sem kom fyrir mann, að nafni Grant,
á mótorhjóli á tunglsinksbjartri nótt árið
1934. Hann er kunnur að því að vera maður
taugasterkur og er í góðu áliti. Hann skýrði
frá því, að hann hefði verið alveg að því
kominn að ana beint á skrímslið, þegar það
„fór yfir veginn í tveim lilykkjum og pomp-
aði út í vatnið“. Hann lýsti því sem óþekktri,
4—6 metra langri, ógreinilegri skepnu.
Maður nokkur, Spicer að nafni, og kona
hans höfðu, snemma morguns hálfu ári áður,
mætt á líkan hátt einhverri skepnu, sem fór
vfir veginn fvrir framan bíl þeirra. Lang-
ur háls hennar líktist fílsrana, sem bylgjaðist
upp og niður og myndaði marga boga. Hiuir
vantrúuðu sögðu strax, að þetta dýr væri
gráselur, sæljón eða rostungur, en Grant og
Spicer staðhæfa kröftuglega, að skrokkurinn
á dýrinu, sem þeir sáu, hafi verið óvenju-
lega slepjugur ásýndum, hausinn lítill og með
einkennilegum, egglaga augum.
Þeir, sem neita að trúa á tilveru merkilegs
dýrs, hafa sett fram alls konar kenningar.
Skepnan átti að vera laxatorfa að leik, kát
marsvín að bylta sér, háhyrningur, risakol-
krabbi, sefönd með topp, otur með fisk í
kjaftinum, einn af löngu, flötu síldarkóngun-
um, salamandra eða hópur villigæsa, sem
flugu við yfirborð vatnsins. Ilópur vantrú-
aðra hélt fast við þá kenningu, að sjóslangan
væri langur, liolur trjástofn, þar sem neðan-
sjávardýr hefðust við í. Hann kæmi upp á
yfirborðið, þegar dýriu færu úr lionum, og
sykki, þegar þau sneru aftur til hans frá
ránsferðum sínum í fæðuleit.
Eitt þeirra dýra, sem reynt hefur verið að
eigna titilinn Loch Ness-skrímslið, er stóri
síldarkóngurinn (regalecus glesne). Það hef-
ur ýmislegt farið framhjá mönnum í sam-
bandi við hann. Síldarkóngurinn getur orðið
6—9 metra langur og meira en 20 ára gam-
all. Ilann kemur við og við upp á yfirborðið,
og þegar hann syndir, hlykkjast langur
skrokkur hans eins og slanga. Þegar síldar-
kóngurinn verður æstur, setur hann upP
kamb eða makka, sem er í raun og veru
fremsti hluti hins langa bakugga hans. Að
minnsta kosti 14 sérstakar skýrslur hafa sagt.
að sjóslangan hafi haft „makka eips og hest-
ur“. Staðhæft er, að fyrir nokkrum árum
hafi veiðzt 4 metra langur síldarkóngur i
Locli Pyne þarna skammt frá. En grannur
vöxtur síldarkóngsins, silfurlitur lians og
kóralrauðir uggar lians mæla gegn því, að
hann sé hið raunverulega skrímsli. Sterkasta
röksemdin gegn síldarkónginum er þó sú, að
hann geti ekki, að því er sagt er, lifað í fersku
vatni.
Sú ágizkun, að Loch Ness-skrímslið sé fœtt
í vatninu, er studd af þeirri staðreynd, að
það væri mjög erfitt fyrir dýr á stærð við
sjóslönguna að komast upp í vatnið frá opnu
hafi. Samt aðhylltist hinn látni sjóliðshöf-
uðsmaður, E. T. Gould, þennan möguleika 1
bók sinni, The Loch Ness Monster (Loch Ness-
skrímslið), frá 1934. Hann hafði kannað
rækilega Ness-fljótið, sem rennur í Beauly-
fljótið, og hann reiknaði út, að dýr á stærð
við sjóslöngu gæti vel komizt óséð eftir þeim
að næturlagi í janúar eða febrúar, þegar ha-
flæði væri. Álit lians var í miklum metum
og það leiddi til þess, að sjóslöngunni skaut
upp í fyrsta skipti í góða, gamla Times.
HEIMILISBLAÐl^
136