Heimilisblaðið - 01.07.1969, Blaðsíða 5

Samhljóða vitnisburðir á liðnum árum
ftiynda grundvöllinn undir hinni sígildu lýs-
lngu á sjóslöngunni. Hún sé eitthvað ein-
kennilegt, tröllaukið, lifandi og ílangt (frá
6—15 metrar), sem hlykkjast áfram með 20
hnúta yfirborðshraða eða meira. Það kemur
1 ljós á óútreiknanlegum tímum, sérstaklega
1 lygnu, hlýju veðri, kafar skyndilega og skil-
nr eftir sig freyðandi, ólgandi rák. Enginn
sjónarvotta hefur nokkru sinni heyrt það
gefa frá sér hljóð — menn hafa aðeins heyrt
niðinn í vatninu. (Selurinn er alræmdur fyr-
lr' gelt sitt og marsvínið sem skrafskjóða).
Við skulum líta nánar á nokkra vitnis-
burði um sjóslönguna. Þeir eru bomir fram
af þrem sjónarvottum, sem eru þekktir að því
að vera raunsæir, skynbærir og áreiðanlegir
lnenn. Þann 30. ágúst 1938 risti dráttar-gufu-
^kipið Arroiv vatnið kili, þegar skipstjóri
þess, William Brodie, frá Leith, og áhöfn
þess, að undanskildum kyndaranum, komu
anga á sjóslönguna. Brodie ritaði eftir það
1 leiðarbók sína: „Sáum Loeh Ness-skrímslið
11111 þrjá og hálfan kílómetra fyrir austan
Vrquhart Castle klukkan 16.40, er við voram
rétt uppi við ströndina. Það sást aftur í
|lalfa mínútu klukkan 16.50.“ Þegar skrímsl-
Jð kom í ljós í annað sinn, synti það með
lniklum hraða í námunda við dráttarskipið
°o virtist nú hafa marga hnúða, en í fyrra
skiptið höfðu þeir aðeins tekið eftir einum
eða tveim.
Brodie skipstjóri sagði seinna: „Ef hafði
enga trú á tilveru skrímslisins og hafði ekki
Verið að skyggnast um eftir því. Enginn vafi
getur leikið á tilveru þess.“
Næstur í röðinni er fyrrverandi dyravörð-
llr í Urquhart Castle, mr. Ewan Fraser. Mr.
Vraser, sem var 73 ára gamall, en með mjög
Sóða sjón, sá skrímslið 13. ágúst 1954. (Hann
kafði séð það áður í júlí 1934). En í annað
skiptið kallaði hann í skyndi í nágrannakonu
Slna, Maggie MacDonald, og lýsing hennar
f sjóslöngunni — algengasta lýsingin — var
1 samræmi við lýsingu hans. Síðar voru færð-
ar sönnur á, að tveir menn aðrir, mr. Mac-
Gould sjóliðshöfuðsmaður gerði enga tilraun til
1)ess greina, af livaða tegund sjóslangan væri,
leldur lét sér nægja að tala um hana sem „afbrigði
í*f venjulegnm sjóslöngum“. Hann taldi, aö hún
'efði flúiö fr.-( ilí(finu upp í vatnið til þess að koni-
lsl undan svörnum óvini sínum, hvalnum.
kenzie og mr. Maclean höfðu séð hana á sömu
stundu. Sá síðarnefndi hafði séð hana í sjón-
auka.
Þriðja vitni okkar er amtsgjaldkerinn í
Inverness-shire, mr. J. W. MacKillop. Eftir
að hann tilkynnti, að hann hefði séð sjó-
slönguna sumarið ’47, viðurkenndi amtsráðið
tilveru skrímslisins. „Ef það hefði verið
enskur amtsgjaldkeri, sem gaf skýrsluna,
hefði henni verið hafnað sem vafasamri eða
ósennilegri,“ sagði einn amtráðsmannanna.
„En úr því að okkar amtgjaldkeri segir, að
eitthvað hafi verið þarna úti, þá er það áreið-
anlega eitthvað.“
Þær myndir, sem til eru af sjóslöngunni,
eru athyglisverðar, en valda samt vonbrigð-
um. Meðal annars eru nokkrar skyndimynda-
tökur af einhverjum fjarlægum, ógreinileg-
um hlut, nokkrir metrar af kvikmynd án
nokkurra nærmynda eða skarpra afmarkana
og mikið safn af ýmsum teikningum, sem
gerðar hafa verið á staðnum eða dregnar upp
eftir minni. Engin ljósmynd er til, sem gef-
ur nokkuð sannfærandi til kynna um ná-
kvæmt lag eða tegund sjóslöngunnar.
Auðsjáanlega hafa mörg gullin tækifæri
gengið mönnum úr greipum til þess að taka
nærmyndir af skrímslinu. Maður nokkur, sem
sver, að hann hafi séð sjóslönguna gleypa
fisk eins og skarfur 12 metra frá ströndinni,
hafði ekki annað en augun með sér, og tveir
prestar, sem voru úti að fiska á árabát, og
sáu sjóslönguna í margar mínútur í tæplega
50 metra fjarlægð frá bát sínum, höfðu
gleymt myndavélinni heima. Frægasta mynd-
in var tekin í apríl 1934 af skurðlækninum
Robert Kenneth Wilson frá London. Þegar
brezka útvarpið hafði sjónvarpsútsendingu
fyrir nokkrum árum um Loch Ness-skrímsl-
i, var þessi ljósmynd lögð fram sem veiga-
mesta sönnunin fyrir tilveru sjóslöngunnar.
En málsvarar hennar töpuðu málinu. Eftir
rækilega íhugsun kváðu „lrvriðdómendurnir“
upp úrskurðinn: „Ekki sannað“.
Skipulagðar hafa verið margar veiðiferðir
til þess að ná sjóslöngunni, og alls konar
menn hafa tekið þátt í þeim af miklum áhuga
— allt frá náttúrufræðingi og villidýraveiði-
manni, M. A. Wetherell að nafni, til skáta-
drengjahóps frá Glasgow. í júlí 1934 lét
trvggingahöldurinn, sir Edward Mountain,
setja athugunarmenn, sem valdir höfðu verið
HeIMILISBLAÐIÐ
137