Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 5

5
Svo steig eg með kertið mitt stokkinn við
og starði’ í ljósið, við mömmu hlið,
hún var að segja’ okkur sögur
af fæðingu góða frelsarans,
um fögru stjörnuna’ og æsku hans,
og frásögnin var svo fögurl
Svo las liann faðir minn leslurinn,
og langþreytti raunasvipurinn
á honum varð hýrri’ og fegri.
Mér fanst sem birti’ yfir brúnum hans
við boðskapinn mikla kærleikans,
af hugblíðu lijartanlegri.
Og streyma eg fann um mig friðaryl,
sem fundið hafði eg aldrei til
og sjaldan hef fundið siðan.
Og bjartari’ og fegri varð baðstofan,
og bctur eg aldrei til þess fann,
live börn eiga gleðidag blíðan.
Já, jólin heima, — látlaus, lijá æskunnar arni
er endurminning ljúfust frá horfinni tíð!
Að verða’ um jólin aftur í anda’ að litlu barni
er eina jólagleðin, er léttir dagsins strið.
Pá hvílir jólafriður
vorn hug, sem lækjarniður
er hægt um bliðkvöld vaggar í drauma blómi’ í hlíð.