Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 16

16
merkasta er til væri í viðri veröld. Og hún sagði
honum, að víst mundi pess langt að bíða, að hann
fengi að sjá aftur slíka hiuti. í Nazaret, par sem
pau áttu heima, væri ekki annað að sjá en gráar
göturnar.
En hvatningar hennarkomu hér eigi að liði,
drengurinn virtist heldur mundu kjósa að hverfa
burt úr dýröinni í musterinu, og fá í pess stað að
leika sér á pröngu strætunum heima í Nazaret.
En einkennilegast var pað, að pví minna sem
drengurinn sinti pví sem fyrir augun bar, pví glað-
ari og ánægðari urðu foreldrar hans.
Loks var drengurinn orðinn svo preyttur og
máttfarinn, að móðir hans kendi í brjósti um hann
og mælti: »Við erum vist búin að ofreyna pig á
göngunni. Kom pú til min, við skulum hvila okk-
ur um stund«.
Hún settist við eina súluna og sagði honum að
halla sér niður og láta höfuðið hvila í skauti henn-
ar. Og hann gerði pað og sofnaði brátt.
Þegar er hann var sofnaður, mælti konan við
mann sinn: »Engu hefi eg kviðið jafnmikið og
pessari stund, er hann í fyrsta sinn sæi mustcrið
í Jerúsalem. Þvi að eg hugði hann mundi pá setj-
ast hér að og dveljast hér jafnan siðan«.
»Mér heíir einnigverið órólt útafpessari ferð«,
svaraði maðurinn. »Þegar hann fæddist urðu mörg
teikn, pau er á pað bentu, að hann mundi vcrða
voldugur höfðingi. En hvað mundi konungstign