Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 18

18
spámönnunum, þeim er hér sitja á gólfFeldunum.
Eg hugði sem sé, að þegar er þeir sœju drenginn,
mundu þcir standa upp og lúta honum — sem
konungi Gyðinga. Og tindarlega vikur þvi við, að
þeir kannast ekki við hann. Þvi að slíkt barn hafa
þeir aldrei áður séð«.
Hún sat hljóð um stund og horfði á barnið.
»Mér er það torskilið«, ínælti hún. »Eg hugði að
þegar hann sæi þessa dómara, sem sitja i drottins
húsi og deila rétti meðal manna, þessa lærifeður,
sem prédika fyrir nemendum sinum, og þessa
presta, sem þjóna guði, — þá mundi hann finna
sjálfan sig og segja: Hér, meðal þessara dómara,
lærifeðra og presta, ber mér að vera«.
»Litla hamingju mundi eg telja honum í þvi
fólgna«, svaraði maðurinn, »að sitja innibyrgður
hér i þessum súlnagöngum. Er honum liitt holl-
ara, að lilaupa frjáls um lióla og liæðir heimavið
Nazaret«.
Konan andvarpaði: »Hann er svo ánægður
heima«, mælti hún. »Hvað hann er glaður þegar
liann fær að fara með fjárhirðunum, eða þegar
liann er úti á ökrunum að horfa á vinnubrögð
bændanna ! Eg fæ ekki skilið að i þvi felist nokk-
ur misgjörð við hann, þólt við reynum að halda
honum hjá okkur«.
»Öðru nær, cn svo sé«, svaraði maðurinn.
»Með þvi höldum við honum frá liættunum mestu«.