Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 9

9
hœsti réttur heimilisins i málið, og kaupin voru
dæmd dauð og ómerk. Bjarna fekk eg aftur, og á
enn, þótt lögleg fortöll bönnuðu mér að skila
kökunni. Og má af því ýmsan lærdóm leiða, en
varla getur það saga heitið.
Helzt var það ofurlítil saga, sem fyrir mig
kom á stúdentagarðinum í Höfn eitt aðfangadags-
kveld Jóla. En reyndar er hún langt frá því að
vera jólasaga. í jólasögunum eru allir góðir og
alt fer þar vel. En nú get eg ekki búið til sögu,
verð bara að fara með það sem fyrir kom.
Byrjunin er nógu jólaleg og þjóðsöguleg. Eg
var einn heima á Jólanótt. Hvernig á því stóð,
kemur ekki sögunni við. En mig langaði þá til
að halda Jólin fyrir mig einan. Eg fekk stjaka að
láni og kcypti mér kerti, og fór i heztu fötin.
Svo var eitt að varast, að lenda ekki hjá garð-
prófasti. Síður en svo að mér væri kalt til hans.
Ussing garðprófastur var inesti öðlingur, og hrein-
asti snillingur í sambúðinni við okkur villikálfana.
En þetta kveldið vildi eg vera einn um mín Jól.
Pað var siður garðprófasts, að láta dyravörðinn
njósna um það á göngunum, hvort nokkur ein-
stæðingur væri heima þetta kveld, og var honum
þá boðið til prófasts. Eg varðist með þeim hætti,
að sitja í myrkrinu tyrir luktum dyrum, þangað
til hjá var liðin sú heimsóknin.
Eg kveikti síðan á öllum ljósunum og las
lesturinn. Man það, að mér þótti þjóðlegast að