Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 30

30
»Það er jafn ómögulegt að þú fáir að vera hér
kyrr, eins og það er öllum ofvaxið, að blása í
stóra eirlúðurinn þarna, sein við köllum rödd
konungs konunganna. Pér er með öllu óheimilt
að stíga fæti i musterið, þar sein þú ert heiðingi.
Flýt þér því héðan; annars munu lærisveinar min-
ir ráðast á þig og misþyrma þér, þvi að þú saurg-
ar musterið með návist þinniv.
En unglingurinn stóö kyrr og mælti: »Eg vil
hvergi í'ara, því að liér nýtur sál mín næringar,
en hvergi ella. Eg kýs mér heldur að deyja hér
fyrir fótum þér«.
Hann var varla búinn að sleppa orðinu, cr
lærisveinarnir stóðu upp lil þess að reka hann
burtu. Og þegar hann bjóst til varnar, réðust þeir
á liann, byltu honum niður og ætluðu að drepa
hann.
En drengurinn sat þar rétt hjá og heyrði alt
er fram fór. Hvílík harðýðgi! Ó, að eggætiblás-
ið í lúðurinn, því að þá væri honum borgið, sagði
hann við sjálfan sig.
Hann stóð upp og lagði hendina á lúðurinn.
Hann óskaði að geta lyft lionum að vörum sér, —
ekki af því, að hann langaði lil að verða voldug-
ur konungur, lieldur vegna þess, að með þvi mundi
liann geta hjálpað manninum, sem var í nauðum
staddur.
Og hann þreif báðum litlu höndunum um lúð-