Iðunn - 01.01.1888, Blaðsíða 51

Frelsisherinn.
45
báðu þá að reka burtu golþorskana. Mennirnir
tóku yel undir það, roru með öngla og beitur og
egndu fyrir golþorskana, enn steyptu niðr stórri
Qetatrássu kring urn síldirnar, og sögðust gera það
til þess að hlífa þeim fyrir þorskunum, meðan þeir
Vaeri að vinna á þeim. Enn það sást brátt, að
'nennirnir skeyttu ekkert um síldirnar, heldr tóku
það, sem þeir náðu af þorskunum á önglana og
sildunum í netin, og skáru svo síldirnar niðr og
egndu fyrir þorskana. Síldirnar sáu nvi, að þetta
dugði eigi leugr, og smeygðu nokkurum hafsíldum
át með þorskagarðinum, og gerðu þær á fund arin-
ara sjávarskepna til þess að fá hjálp hjá þeim.
í)ser þurftu ekki langt að fara, því að rétt fyrir
ntan þorskana var heill vaðr af hákörlum, reyðar-
hskum og öðrum stórfiskum sjávarins. Síldirnar
báru upp fyrir þeitn vandkvæði sín og lótust tnundu
þjóna þeim trvilega, ef þeir brygðist fljótlega til
aðstoðar. Síðan veittu hákarlarnir og reyðurnar
þorskunutn aðgöttgu og átu þá flesta,' enn færðu
sig síðan innar, og sýndu síldunum í tvo heimatta ;
þær gerðu þá enn síldir með gullkrossa á uggun-
'Uin á fund þeirra, og fóru þær að semja um ýmis-
iega útvegi og frelsisvegi; enn hákarlarnir svöruðu
að eins : »»Sjaldan fer betr ef breytt er ; þið und-
tið ekki þulbalda- og þumbalda-stjani þorskanna,
°g leituðuð þess, setn þið þektuð ekki, og verðið svo
að sætta ykkur við það sem þið hafið bakað ykkur»».
Að svo mæltu rendu stórfiskarnir sér á síldartorf-
Una, og supu lrana hér utn bil hálfa, enn hitt tvístr-
aðist út um allan sjó og varð aldrei að síldartorfu
framar#.