Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1916, Qupperneq 72

368
Jón Ólafsson:
[ IÐUNN
ekki fá frí og fara til læknisins, og hefi ég sjaldan
orðið fegnari en þegar ég skauzt ut úr dyrnnum og
hneigði mig þá djúpt.
Dýrafræðina kendi séra Hannes eftir bók þeirra
Bramsens og Dreyers. Þá bók hataði ég bóka mest
í skóla. Steinafræðina las hann fyiir og áttum við
að skrifa upp eftir honum. Séra Hannesi þótti ákaf-
lega vænt um, að fyrirlestrarnir væru vel og snyrti-
lega skrifaðir og hafði mætur á þeim, sem beztan
frágang hölðu á fyrirleslrunum. Flest-allir skrifuðu
fyrirlestrana í fjórblöðungahefti; fáeinir höfðu keypt
sér gamla fyrirlestra hjá eldri lærisveinum, og mátti
það vel hlýða, því að karlinn las það sama fyrir
óbreytt orði til orðs ár eftir ár. Eg var sá eini í
bekknum, sem skrifaði fyrirlestrana á laus blöð;
karlinn tók eflir því og kom til min nokkuð snúð-
ugur og sagði: wÞú hefir þá ekki meira við en þetta,
góður; ætlarðu að læra af þessum blöðum?« Eg
svaraði honum mjúklega og sagði honum, að ég
þættist ekki getað vandað fyrirlestrana eins vel og
mér líkaði svona í kenslustundunum og sagðist hrein-
skrifa alt á eftir í vandaða bók. Þá hýrnaði lljótl
yfir honum, hann néri saman iófunum og steig fram á
fótinn. Þetta var satt hjá mér. Ég hafði meira að
segja látið binda mér sérstaka bók til þess úr vönd-
uðum pappír; var liún með skinni á kjöl og gib
aftan á: »H. Árnason: Mineralogia«. Hafði ég hana
síðar með mér í tima svo að karlinn skyldi sjá hana,
og hafði ég vandað skrift og allan frágang. Þegar
karlinn sá liana hjá mér í tíma, hló alt andlitið a
honum af ánægju og hann tók bókina og strauk
hana alla með lófunum í krók og kring, eins og
hann væri að gera gælur við barn og sýndi hana
til fyrirmyndar í bekknum. Við að tvískrifa þannig
alla fyrirlestrana loddi silthvað í minni mínu úr
þeim og kom það mér vel við fyrri hluta burtfarar-