Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1930, Blaðsíða 27

IÐUNN
Putois.
137
ekki annað sýnna en að hann myndi fara sigurför um
víða veröld.
Sá dagur kom líka, að hún varð alvarlega skelkuð,
því að nærri lá, að tilbúningur hennar birtist henni ljós-
lifandi augliti til auglitis. Ein af vinnustúlkunum hennar,
sem var nýkomin á heimilið og í héraðið, kemur inn og
segir henni, að það sé kominn maður, sem spyrji eftir
henni. Hann óskaði eftir að fá að tala við frúna, sagði
hún. »Hvaða maður er það?< — »Það er maður í
vinnufötum. Hann lítur út fyrir að vinna upp í sveit«.
»Sagði hann hvað hann héti?« »]á«. »Hvað heitir hann
þá?« »Putois«. »Sagðist hann heita ... ?« »]á, Putois,
frú«. »Er hann hérna?« »]á, hann bíður í eldhúsinu«.
»Þér hafið séð hann?« »]á, ég hefi séð hann«. »Hvað
er honum á höndum?« »Það nefndi hann ekki. Hann
vill tala við frúna sjálfa«. »Farið niður og spyrjið, hvað
hann vilji*.
Þegar stúlkan kom niður í eldhúsið, var Putois þar
ekki lengur. Við komumst aldrei á snoðir um, hvernig
stóð á þessum fundum Putois og ókunnugu stúlkunnar.
En upp frá því fór mamma víst að trúa, að verið gæti,.
að Putois væri til, og að hún hefði ekki skrökvað.
Magnús Ásgeirsson
þýddi.