Kirkjuritið - 01.01.1935, Síða 20

8
Ásmundur Guðmundsson:
KirkjuritiS.
hljóða bréf, aðeins örfá orð, mintist ekkert á misklíðar-
efnið en kvaðst liafa borið til þeirra þungan hug, sig
tæki það sárt og hann beiddist fyrirgefningar á því.
Efst á hverju bréfi ritaði hann hendingar, sem brugðu
ljósi yfir það, er liann hafði séð i anda og reynt undir
krossi Krists.
Þetta voru fyrstu sporin, sem liann steig í áttina lil
nýs lífs og til þess að bæta fyrir liðna æfi. Þau voru
þung að sönnu, en þau réðu úrslitum. Hann lét svo oft
um mælt síðar: „Við komumst ekkert áleiðis fyr en við
viljum af heilum hug gefa líf okkar Guði á vald og upp-
ræta það, sem sjálfselskunni er kærast, hversu sárt sem
það kann að vera.“
Hann tók nú að segja öðrum frá því, sem hann hafði
reynt, einkum ungum mönnum, og áhrifin af því urðu
svo mikil, að margir þeirra létu af svalli og liirðuleysi
og urðu beztu og nýtustu menn. Heimtu foreldrar aftur
sonu, sem áður höfðu setið um liríð við „svínanna
draf“.
Þá fól Jolin Mott, stúdentatrúboðinn frægi, Buchman
að starfa á vegum K. F. U. M. við Pennsylvaníuháskóla.
Hann kom þangað 1909, og var heldur kuldalega lekið.
Stúdentar og kennarar sýndu honum óvild og tortrygni,
enda virðist þá liafa verið þar einna mestur og almenn-
astur áhugi á drykkjuveizlum. Buchman sá þegar, að
það mundi koma fyrir ekki að fara að boða þarna til
guðsþjónustna og trúmálafunda. Hann vrði að fara alt
aðra leið. Iiægt og hægt komsl hann í kynni við þá, sem
mestir vóru áhrifamenn i háskólanum, og beið þess, að
þeir tækju að fyrra bragði að minnast á kristindómsmál.
Þannig tókst honum með framúrskarandi nærgætni og
lægni að vekja hjá þeim áhuga. Smám saman fór háskóla-
lífið að breytast, drykkjuskapur og allskonar óregla að
fjara út, en löngun að verða almenn hjá stúdentunum
til þess að kynnast kenningu Krists. Þeir tóku að lesa
saman Nýja-testamentið og nutu við það leiðsögu Buch-