Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1935, Blaðsíða 34

Kirkjuritið - 01.01.1935, Blaðsíða 34
22 Benjamin Kristjánsson: KirkjuritiS. horfur, atvinnuleysi, stjórnarbyltingar, verðfall og liall- æri. — En mér finst mannkynið svo oft í barátlu sinni við hina ytri örðugleika og annmarka líkjast þeim, sem fljúgast á við skuggánn sinn og sjá í honum draug, þar sem draugurinn er í raun og veru i þeim sjálfum. Hin- ir ytri örðugleikar: Ófriðartíðindi, atvinnuleysi og fá- tækt eru i raun og veru ekkert annað en skuggi af hinum innri örðugleikum þeirra: skilningsleysi, van- þekking og ágirnd, öfund og fjandskap. Ekki svo að skilja, að þetta hljóti að hitta livern mann í beinu hlut- falli við það, sem hann liefir hrotið af sér, því að marg- ur er krossfestur og píndur fyrir annara syndir, heldur þannig, að mannkynið í lieild lilýtur að uppskera það eitt, sem það sáir til. — Allir atburðir liljóta uppruna- lega að koma innanað úr sál mannanna og vera ófullkomnir fyrir þá sök, að mennirnir eru enn ekki farnir að lifa fullkomnu lífi andlega. — Þeir lifa í tim- amim, en ekki eilifðinni og störf þeirra og Iíf eru eftir sama mælikvarða grunn og ófullkomin, sem hugsánir þeirra, skilningur og tilfinningar eru grunnar og lmndn- ar við hverfula hluti. Þessvegna ríður okkur mest af öllu á að skilja það, að tíminn er líf sálarinnar og að eilífðin er í ennþá dýpra skilningi líf hennar og að vér getum þessvegna aldrei yfirstigið örðugleikana, nema með því, að hverfa inn í eilífðina, ekki með því að deyja, heldur með þvi að fara að lifa fullkomnu lífi. Tíminn, hversu endalaus sem hann er, getur þó aldrei orðið eilífur, fyr en vér lærum að gera hvert augnablik eilift — en það getur aðeins orðið með því, að hlaða það af krafti, kærleika, hugsun, viti og starfi — í einu orði sagt — þróttmiklu lífi, sem eitl felur hið eilífa eðli í sér. Starfið er vegurinn, hinn þröngi vegur um hinmaríki, eins og Jesús orðaði það. Ef allir hlutir horfa nú illa eða ógiftusamlega bæði fyrir oss sjálfum sem einstakl- ingum og fyrir þjóðfélögunum (en úr því gerum vér þó
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.