Kirkjuritið - 01.01.1935, Qupperneq 29

Kirkjuritið. W. Carlile og Kirkjuherinn.
17
leita þá uppi, sem mest eru þurfandi hjálpar, og leitasl
við að hjálpa þeim hæði andlega og líkamlega. And-
lega með því að flytja mönnum fagnaðarerindi Krists
úti við eða inni við, í einrúmi eða fyrir fjölmenni, eftir
því, sem hezt lientar og tækifæri gefast. En með líkam-
legri hjálp er ekki síður reynt að ná til þeirra, sem hágt
eiga. Til þessa hafa verið reist margvísleg heimili og
hæli víðsvegar um landið, og er þar alstaðar starfað
samkvæmt þeirri meginreglu, að mest sé um vert að
efla og styðja sjálfsbjargarviðleitni manna og hjálpa
þeim lil efnalegs sjálfstæðis. I þeim tilgangi hefir verið
komið upp fjöldamörgum vinnuheimilum fyrir at-
vinnulausa karla og konur, og gistiheimilum, þar sem
fátæklingar geta húið fyrir lítið gjald, lengri eða
skemmri tima. Þá eru sérstök vinnuheimili fyrir liina
mörgu fötluðu menn frá striðsárunum, þar sem þeim
er kent að vinna fyrir sér eftir því sem unt er. Einnig
eru livíldarhæli fyrir þreytta og veiklaða fátæklinga,
og heimili fyrir munaðarlaus börn. Þá er enn ótalinn
einn þátturinn, en það er liið merkilega starf Kirkju-
hersins i þágu dæmdra afbrotamanna, hæði meðan
þeir sitja í fangelsum og eftir að þeir hafa aftur fengið
írelsi sitt, og ennfremur til hjálpar fjölskyldum fang-
anna, meðan þeir eru ófrjálsir fjarri heimilum sínum.
A hinu stóra vaxmyndasafni í London eru eftirmynd-
ir af þeim William Booth hershöfðingja, stofnanda
Hjálpræðishersins, og Wilson Carlile, stofnanda Kirkju-
hersins. Þeir standa þar í herbúningi sinum, nálægt
hvor öðrum, við fyrstu sýn líkt sem lifandi væru, i hópi
annara þjóðkunnra andlegrar stéttar manna. Þetta cr
vel til fundið, þar eð háðir voru mikilmenni og starf
þeirra að mörgu leyti hliðstætt. Þó er munurinn sá, að
Kirkjuherinn starfar heinlínis innan þjóðkirkjunnar og
1 nainni samvinnu við presta hennar.
þvi miður er Kirkjuherinn alt of lítið kunnur hér á
landi. Veit ég ekki til, að áður hafi annað verið um