Kirkjuritið - 01.01.1935, Qupperneq 55

Kirkjuritið.
Tryggingar.
43
nanar út í það. Þá gætn menn og fengið lán úr sjóðn-
um sjálfum til þess að greiða með æfigjald sitt, er síð-
an borgaðist upp á 2—3 árum. Þar yrðu hreppsnefndir
°g hæjarstjórnir að hafa milligöngu. Og mér virðist það
ohjákvæmilegt, að innheimtan yrði að vera ströng og
alvarleg. Maður, sem ekki hefði aðra tryggingu að setja
en vinnu sína, vrði að sætta sig' við það, þó honum
væri ráðstafað til vinnu, unz skuldin yrði greidd, öðru
vtsi væri varla hægt að hafa trvgga innheimtu og auk
þess væri þetta nauðsynlegt aðhald fjrrir unga menn, til
þess að búa sig undir að greiða gjald sitt á réttum tíma
°g þar með losna við allar ráðstafanir á sér.
hað skal að sjálfsögðu viðurkent, að ungir menn, sem
a þessum árum eru við nám og veitir þvi ekki af öllu
shiu sér til framdráttar, virðast eiga rétt á því að fá
ookkurn frest á gjaldi sínu. En þetta myndi þó ekki
verða því til fyrirstöðu, að einnig innheimtan hjá þeim
vrði sæmilega trjrgg.
Loks gæti það komið til mála, að opinberri vinnu
>iði þannig liagað, að menn þar gætu fengið lækifæri
hl að vinna æfigjaldið af sér, en að vinna kauplaust
eitt ór fyrir öðrum eins réttindum og hér er um að ræða,
hað er nokkuð, sem mér að minsta kosti kemur ekki
*'l hugar að vorkenna nokkrum manni.
Spurningin, sem maður i þessu sambandi verður að
teggja fyrir sjálfan sig, er ekki þessi: Getur tvítugur
oiaðiir borgað æfigjaldið? Nei, spurningin verður:
vivaða leið er unt að ganga til þess, að gera þeim mönn-
uiii fært ag greiða, sem annars er það ófært?
Lg að spurningin verður á þessa leið, það liggur í
ailgum uppi hverjum þeim manni, sem gerir sér grein
l'yi’ir þeim ávinningi, sem myndast við það, að sjóður
oins og sá, er hér myndaðist, yrði starfandi. Að vera
trygður fyrir elli og öðrum ósjálfráðum áföllum, það
er vissulega sú réttarbót, sem menn mega þakka fvrir
fá, þó það kosti þá allmikið fé. En svo þýðingar-