Kirkjuritið - 01.12.1935, Blaðsíða 11

Kirkjuritið.
Helgi mannlífsins.
405
illa mönnunum gengur að skilja, að gleðin er heilög?
Er ekki meginhlutinn af útliafi sorganna runninn sam-
an úr beizkum tárum þeirra, sem ekki liafa kunnað að
ganga varlega um gleðinnar dyr? Þá göfugu list geta
mennirnir aldrei lært af þeim, sem aðeins þruma gegn
svndinni í mannlegu lífi, liana getum vér þá fyrst lært,
er vér höfum lært að virða þá helgi, sem býr í djúpum
vors eigin barms, það er fyrsta skilyrðið, því að þótl trú
vor á Guð á himnum kunni að margfaldast, bænrækni
vor að vaxa, og lofgerð streymi fram eins og lifandi lind
lir hrjóstum vorum, þá er þó viðreisnarstarfið mesta og
glæstasta það, að hefja upp í hærra veldi hugmyndir
vorar um mannlegt líf, rixarkmið þess og heilagan til-
gang. Þessi er hin kristilegasta uppeldisaðferð vor gagn-
vart sjálfum oss, sem ég þekki, en hvað er þá um upp-
eldi æskulýðsins? Vér verðum að reyna að innræta liin-
um ungu lotninguna fyrir lífinu, tilfinninguna fyrir því,
að það er heilagl í öllum myndum: I gleði og sorg, stríði
og starfi. Vér verðum að reyna að vekja innra með
þeim virðing fyrir öllu því göfga og góða, sem Guð hefir
gefið mannlegri sál, og vekja síðan ábyrgðartilfinning
lxeirra gagnvart þessum háleitu helgidómum. Á fæðing-
arhátíð lians, sem gerðist fátækur mannanna vegna, yfir-
gaf ljósheimadýrð og fæddist sein hlásnautt barji i jötu,
lil þess að sýna mönnunum heilagt líf og benda þeim á
helgidóma þeirra eigin sálna, á fæðingarhátíð hans, ætl-
um vér að hugleiða þau sannindi, að ef bölvun lífsleið-
ans á ekki að fá að gegnsýra líf vort, verðum vér að
eignast eittiivert hrot af skygni lians á helgidóma mann-
legra hjartna. Ef vér missum sjónar af þeim, er farsæld
vor þrotin og gleði vor dauð. Margir láta sér fátt um
trúarbrögðin finnast og vilja ekki láta sér skiljast, að
þau eigi vandamikið verkefni að rækja meðal nútíma-
manna, en sannleikurinn er sá, að þau eru að berjast
örðugri baráttu fyrir þvi, sem óhjákvæmilega snertir
dýpstu rætur mannlegrar farsældar og gæfu, þau eru