Kirkjuritið - 01.12.1935, Blaðsíða 15

Kirkjuritið.
Hið fagra land vonanna.
409
gildi, og' ekki aðeins lífi einstakra manna, heldur og' lifi
þess hóps, sem þeir starfa í. Því að það eru ávalt slíkir
menn, sem setja allan blæ á lífið mnhverfis sig. Jafn-
vel miljónum manna finst lifið einhvers virði vegna
þess ljóma, sem ein mikil sál varpar frá sér. Mér dettur
í hug Jón Sigurðsson og stjórnmálabarátta fslendinga
á siðari hluta 19. aldar. Hvílíkt dauðans myrkur, ef hans
hefði ekki notið við. Hann lýsir upp alla öldina! En það
eru aðeins þeir, sem sjálfir hafa séð mikið ljós, sem
kveikt geta á kyndlum fyrir aðra og skapað einnig i
þeim viljann til dáða. Það er lotningin fyrir miklum
hlutum, sem knýr menn áfram. Þegar hún þverr, seinkar
ferðin, þegar liún deyr, fer mönnum að miða aftur a
bak. — Það er lotningin fyrir guðdómlegum hlutum,
sem drýpur inn í sálirnar eins og liimnesk dögg, sem
endurnærir þær og' hressir.
II.
Og svo lialda sumir menn, að trúarbrögðin sé einskis-
virði! — Trúartilfinningin byggist aðeins á skygni
manna og næmleika fyrir ]iví dásamlega. í réttu hlut-
falli við hæfileikann til lotningar stendur hæfileiki
mannssálarinnar til að skilja það og meta, sem er fag-
urt og yndislegt.
Nýlega las ég sög'u af tveim mönnum, listmálara og
timburkaupmanni, sem háðir stóðu og horfðu á sólar-
lagið, þar sem sólin hné i roða bak við marglitan liaust-
skóginn. Eftir langa þögn mælti listmálarinn: „Dásam-
leg sýn, þetta er alveg dýrlegt“. Og timburkaupmaður-
inn, sem einnig var í þungum þönkum, svaraði og sagði:
„Satt segir þú. Þetta er afbragðs timbur. Mér reiknast
til, þegar áætlað er fyrir skógarliöggi og flutningi, að
maður gæti selt það fyrir 3 krónur fetið“.
Þessir menn lifðu sinn i hvorum heimi, þótt þeir
horfðu báðir til söniu áttar. Annar átti fegurðartilfinn-
ing og djúpa lotningu til i sál sinni og sá dýrð og ljóma