Kirkjuritið - 01.12.1935, Blaðsíða 35

Kirkjuritið.
Öxf ordhreyf ingin.
429
Vorstörf um Sjáland og Fjón.
Næst voru ákveðnar heimasamkomur um Sjáland og Fjón
og fyrst haldið til Haslev á Sjálandi. Hafði verið talsverðum
vandkvæðum bundið að finna hagkvæman stað, en „andinn"
benti á þennan. Alt geklc ágætlega. Bærinn gat hýst 800 setugesti.
Skrifstofa var sett á laggirnar á járnbrautarstöðinni. Hraðlestir
voru sendar þangað, og Englendingar tóku á móti Dönunum og
komu þeim fyrir. Tólf daga var dvalið í bænum og þrjár heima-
samkomur haldnar. Sú fyrsta var aðallega fyrir námsmenn, önn-
ur fyrir presta og hin þriðja fyrir verzlunarfólk. Aðalmótið var
haldið í húsi Innra trúðboðsins, en svo voru einnig jafnhliða
fundir annarsstaðar. Kvöldið fyrir páska voru G00—700 manns
til altaris í kirkjunni Og þáð kvöld og páskarnir liðu þannig,
að margir töldu, að Haslevmótið yrði ógleymanlegt í kirkjusögu
Dana. Þó komst hrifningin á hæsta stig siðasta mótsdaginn,
sunnudaginn eftir páska. Þá voru kirkjugestir 2—3 þúsundir
víðsvegar að af Sjálandi. Áhrifin af mótinu ristu djúpt i hjört-
um manna. Kunningskapurinn, sem hófst þar, varð innan
skamms að einlægu samlifi og menn sögðu hverir öðrum allan
hug. Hreyfingin var að festa rætur, og það ekki sízt hjá fólkinu
í héraðinu. Bærinn varð annar á eftir, og andinn breyttist svo í
lærða skólanum, að nemendur töluðu sjálfir við sunnudagaguðs-
þjónustu. Tilkomumest ræða þótti prédikun Roots biskups um
krossinn á skírdagskvöld, og ræður 15—20 enskra presta, sem
komu snöggva ferð frá Englandi, báru langt af ræðum alls þorra
dönsku prestanna. Þátttakendur í fundahöldunum voru mjög
glaðir og ánægðir yfir þeim. Buchman hugði, að andleg endur-
reisn myndi leiða af þeim fyrir Danmörku. Ramm tók i sama
streng og taldi vöxt og viðgang Oxfordhreyfingarinnar í Dan-
mörku ennþá vissari en í Noregi. En mesta athygli vöktu ef til
vill ummæli Streeters, að hann hefði að vísu áður flutt fyrirlestra
um Rómverjabréfið, en fyrst nú í Danmörku skilið lil fulls, hvað
réttlæting af trú væri.
í Haslev féllust Oxfordhreyfingin og danskt safnaðarlíf i
faðma.
Nokkurar vikur liðu, unz næstu heimasamkomurnar voru haldn-
ar. En á þeim tíma virtist hreyfingunni enn vaxa megin bæði
i Danmörku og Noregi. Hugsanirnar gátu ekki annað en snúist
um hana bæði í ræðu og riti. Glögt dæmi þess var m. a. biskups-
vígslan í Frúarkirkju, er Sjáiandsbiskup vígði Axel Rosendal til
biskups i Hróarskeldu, en Brodersen lýsti vígslu. í öllum ræðun-
um var vikið að Oxfordhreyfingunni. Rosendal hafði lýst því
eftir biskupskjör sitt, að hreyfingin myndi ekki lifa út sumarið