Kirkjuritið - 01.12.1935, Qupperneq 22

B. Kr.: Hið fagra land vonanna.
KirkjuritiÖ.
416
bera höfuðin hæst í minningum fortiðarinnar. Það eru
trúarhetjurnar, sem rutt hafa brautina fyrir nútíð og
framtíð. Það eru trúarhetjurnar, sem altaf sjá möguleik-
ana, þar sem aðrir sjá ekki neitt, nema hyldjúpan næt-
urhimin heltan fullan af myrkri.
Oss skortir fyrst og fremst ímyndunarafl trúarinnar.
Oss skortir sárlega fegurð trúarbragðanna inn í sálir
vorar. Til er enskur söngur, sem oft er sunginn og mjög
Iiefir orðið hjartfólginn engilsaxneskum þjóðum. Söng-
urinn heitir: The beautiful isle of somewhere, sem þýðir
bið fagra eyland vonanna, og þetta er efni ljóðsins:
Einbversstaðar er sólskinið bjartara, dagarnir lengri
og lilýrri og skuggarnir færri — einliversstaðar á fagra-
landi vonanna. —
Einbversstaðar er baráttunni lokið, vináttan orðin
Iieilli og einlægari, ástúðin sannari og meiri — lífið sælla.
Einhversstaðar blasa við oss þessi fögru hlið andans,
þar sem englarnir, klæddir dýrindis skrúða, laka við
oss og leiða oss á fund vorra yndislegustu drauma —
einhversstaðar í fagralandi vonanna á bak við sól og
mána.
Mættum vér ávalt eiga inst í sál vorri, i blikandi
draumaskýi, ósnortið af vanhygð vorri og stundargirnd-
um — þetta fagra land vonanna og trúarinnar. —
Mættum vér ávalt blúa að þeim hugsjónum, sem eru
fagrar og dýrlegar og geta þessvegna orðið vor andlegi
jólaeldur og skjól, þegar burt er sólin. Þann rétt getur
hver maður áskilið sér í ríki Guðs. —
Benjamín Kristjánsson.