Kirkjuritið - 01.05.1936, Qupperneq 13

Kirkjuritið.
Kristur og kommúnisminn.
187
fvrirheiti. Ungur kommúnisti, háskólakennari, liélt þvi
fram um liríð, að skipulaginu nýja yrði aðeins komið á
með ofheldi, svo varð hann kristinn maður. Þá mælti
liann: „Nú skil ég hvað fvrir vkkúr vakir. Aðferð
Krists getur komið þessu á“.
Vér gætum ekki trúað því, að guðsríki lilyti að koma,
ef það ætti að vera fyrir meðalgöngu kristinnar kirkju
einnar. „Þér kristnir menn ætlið“, sagði indverskur leið-
togi eitt sinn, „að menn geti aðeins lifað kristnu lífi inn-
an þröngra veggja trúhoðs yðar. En ég fullvissa yður
um það, að meira er af kristni utan þeirra veggja en
innan“. Slíkt kann að vera ofmælt, en það skvldi vekja
at.liygli vora á því, að guðsríkið er bæði innan krist-
innar kirkju og utan hennar. „Ég á líka aðra sauði, sem
ekki eru af þessu sauðabyrgi“, sagði Jesús Kristur. Alt
gott læyrir þessu ríki til, og þá einnig alt gott og fagurl
innan vébanda kommúnismans. Og það er svo margt að,
að þeim fjölgar sifelt, sem vilja snúa baki við hatri,
nauðung, harðýðgi og efnishyggju guðleysisins. Indverji,
sem var nýkominn til Rússlands, sagði: „Kommúnistar
fara að eins og hugsjón þeirra sé ný. Hún er það ekki.
Hún reis með- kristninni. Þeir vilja taka kommúnism-
ann frá kristninni og varpa Kristi fyrir liorð. Sú stund
kemur, að þeir munu sækja Krist aftur, til þess að ekki
hrynji alt í rústir“.
Vér verðum að segja til fulls skilið við alt lmgleysi,
því að stjörnurnar á brautum sínum, grundvallarstefna
alheimsins, afleiðingarnar af reynslu og villu mannlífs-
ins og leit mannsandans að hetra lifi — alt þetta og
fleira starfar í þágu nýja ríkisins. „Vertu ekki hrædd,
litla lijörð, því að föður yðar liefir þóknast að gefa yður
rikið“. Alt lif vort og; starf á að beinast örugt að einu
marki, því, að setja það á stofn hér á jörð. Guðsrikið er
staðrevnd, sem ekki verður undan komist. Guð vill það.
Og mennirnir verða að vilja það einnig — eða farast að
öðrum kosti.