Kirkjuritið - 01.11.1937, Page 4

340 Ásmundur Guðmundsson: Kirkjúrífið.
sóllu það fulltrúar livaðanæfa, frá rúmum 100 kirkju-
félögum úr 45 þjóðlöndum. Voru þeir nálega 1000 alls.
Rómversk-kaþólska kirkjan ein átti þar engan fulltrúa.
Aftur á móti komu ýmsir leiðtogar grísk-kaþólsku kirkj-
unnar, meðal annars frá rússnesku kirkjunni. Japanskir
og kínverskir fulllrúar sátu þar lilið við lilið. En þýzkum
fulltrúum var varnað ]>ess að koma, þeir sátu í fanga-
húðum eða var bannað að fara úr landinu.
Aðalhlutvérk þingsins var hið sama sem kirkjuþings-
ins í Stokkhólmi 1925, að vinna að einingu kirkjunnar
í lífi og starfi. Að því stuðluðu nefndarstörf og samtals-
fundir, en þó einkum guðræknisstundirnar og bænar-
stundirnar í Maríukirkjunni. Þá fundu menn hezt, að í
raun og' veru voru þeir allir eitt i þvi, sem mestu varðaði,
samfélaginu við Jesú Ivrist. Skoðanamunur kom helzt
fram í því, að sumir lögðu megináherzhi á mátt mann-
anna sjálfra til þess að sigrast á hinu illa og nema lönd
í heimi hins góða, og vildu, að kirkjan legði alt kapp á að
útrýma ranglætinu í félagslífinu, fjármálunum og stjórn-
málunum. Aðrir löldu þessa bjartsýna um of á eigiu
mátt, heldur skyldi setja alt traust til orkulinda kristn-
innar og leitast við að komast í samhand við þær, svo að
straumurinn frá þeim mætti spretta upp í mannshjörtun-
um. Með þeim hætti einum gæti kirkjan orðið öflug i lifi
og starfi og sigursæl.
Þingið samdi ávarp, er það sendi kristnum söfnuðum
um víða veröld. í því segir svo m. a.:
„Vér heilsum yður í nafni Krists.
Vér konmm saman á þeim timum, er ótti og ráðþrot
þjaka mannkyninu. Nálega óhærilegt höl þjáir mennina
og vandamálin virðast óleysandi. Jafnvel í friðarlöndun-
um eyðir atvinnuleysið og skorturinn þrótti þeirra, and-
legum og líkamlegum. í öðrum löndum ríkir djöfulæði
stríðsins og hótar ægilegu hruni ....
Ivirkjan verður samkvæmt samfélagshugsjón sinni að
áminna þjóðirnar um að lifa eins og ein fjölskylda og