Kirkjuritið - 01.11.1937, Side 11

KirkjuritiS. Guðmundur biskup góði Arason.
347
sýndist blakta á skari, en þess á milli blossaði það upp
með svo miklum hita og krafti, að það dró að sér hugi
almennings.
Þvi að undir allri geðæsing og jafnvægisleysi aldar-
innar logaði friðleysi sálnanna eins og falinn eldur. í
hinni ytri valdastreitu geysuðu viðnámslaust harðvítug
og miskunnarlaus öfl haturs og ágirndar eins og vanl
er að vera, og færðu mönnunum hverfula gleði og stop-
ula fullnægju. Þá framgengur Guðmundur biskup hinn
góði hertýgjaður andanum og boðar hinn kristna veg
bróðurkærleikans og mildinnar, sem svo fáum hefir
tekist að festa trúnað á að fornu og nýju. En af því að
maðurinn var sterkur, varð baráttan milli hans og hinna
veraldlegu höfðingja bæði liörð og löng, þessi barátta
milli holdsins og andans, hatursins og kærleikans, sem
háð befir verið í gjörvallri kristninni frá upphafi vega.
II.
Efniviður þeirra ættslofna, er að Guðmundi stóðu,
var hinn ákjósanlegasti, og átti hann ekki langt að telja
til ágætra manna. Að vísu voru sumir föðurfrændur
lians, eins og t. d. þeir feðgar Þorvarður á Ljósavatni og
Ogmundur sneis, vígamenn nokkurir og ódælir um sumt,
en mikill drengskapur var þó til í þeim, og yfirleitt má
lelja að i ættbálkum þeim, er að Guðmundi standa,
gæti sjaldgæfra og yfirgnæfandi mannkosta. Menn ætla,
að Þorgeir Hallason í Hvassafelli, afi bans, hafi verið
kominn í beinan legg af Halla hinum hvíta Þorbjarnar-
syni á Jórunnarstöðum í Eyjafirði, en bann var á dög-
um Víga-Glúms mannasættir í héraðinu, sagður vitur og
réttdæmur og voru synir hans sumir skáld en aðrir víga-
menn. Þorgeir var sagður auðugur að fé, spakur að viti,
lieilráður og vinsæll og höfðingi sinnar ættar. í móð-
urkyn má ugglaust telja, að Þorgeir Hallason hafi verið
kominn af ætt Þorgeirs Ljósvetningagoða, að m. k. fóru
þeir feðgar með Ljósvetninga goðorð, sátu á flestum