Kirkjuritið - 01.11.1937, Blaðsíða 9

Kirkjurilið.
Eining kirkjunnar.
345
Straumarnir i heimslífinu umhverfis oss ná einnig hing'-
að. Vér erum smámynd af því, sem þar er að gjörast.
Að sönnu eru hér hvorki morðbrennur né blóðsúlhell-
ingar, en þó er mikill ófriður í landi. Öndverðir stjórn-
málaflokkar herjast af lieift, stétt gegn stétt, maður á
móti manni. Fjárhagsörðugleikar og viðskifta sverfa fast
að, atvinnuleysi og örbirgð, en ýmsir ganga af trúnni.
Hér er því brýn þörf eins og annarsstaðar i heiminum
sterkrar kirkju, þar sem eining ríkir. En sundrungar-
kirkju verður líll ágengl að eyða annarsstaðar þeim
ófriðaröflum, er ráða i henni sjálfri. Eining kirkjunnar,
öflug og að heilum iiuga, mun máttugust alls til einingar
þjóðinni og lil þess að auka lienni þann trúarþroska og
siðgæðis, sem veiti lienni þrótt til að sigrast á erfiðleik-
unum og standast lífsraun sína. Það er ekki nóg, að ahur
þoi’ri jiresta er nú farinn að sjá þetta, það verður einnig
að vera jafn ljóst leikmönnunum, starfandi þjónum kirkj-
unnar við lilið prestanna. Nú þegar á kirkjan þá í öll-
um stéttum og flokkum. Þeir þurfa að koma sífell fleiri
ög fleiri til samslarfs í kirkjunni, og hlutverk almennra
kirkjufunda vorra að vera það fvrst og fremst að sam-
eina þá.
Frá slíkri kirkju niun stafa hreinsandi og frjóvgandi
kraftur um alt þjóðlifið.
Vér megum ekki búast við þvi, að trúarskoðanir vorar
né lífsskoðanir verði eins — til þess er auðlegð lífsins
og fjölbreytni of mikil - en vér skulurn gjöra það að
játningu vorri og markmiði, sem Edinborgarþingið lýsli
yfir:
„Vér erura eitt í trúnni á drottin vorn Jesú Krist. Vér
erum eitl í trúmensku við hann. Vér erum eitl i skilningi
á þvi, að þessi trúmenska við hann sé æðri en allar aðr-
ar skyldur vorar“.
Þá mun vel farnast bæði einstaklingum og þjóðinni
allri.
A. G.