Kirkjuritið - 01.11.1937, Blaðsíða 35

KirkjuritiS.
IvvecSja.
371
ist lionum líkur á voruin dögum. Faðir allrar miskunnar,
Guð allrar liugganar, er hverjum geldur sín verk, uin-
buna þú lionum i eilífu lífi það er liann gerði fyrir þínu
nafni, gleð þú liann, því hann gladdi oss; veittu honum
væna borg, himneska Jerúsalem fyrir það, að hann
lierbergði oss, láttu hann, drottinn, livárki hungur þola
né þorsta, því að hann saddi oss og slökti vorn þorsla.
— Þvílíkar liarmatölur var að hevra eftir þennan dýrð-
armann. Og aldrei meðan Island byggvist mun hans
ölmusugæði gleyming taka, heldur frægilega Jjoðast og
boðanlega frægjast af hverri tungu“.
Undir þessar bænir viljum vér öll taka. Því að enda
þótl sú væri ein hrakning Guðmundar góða, að ná aldrei
])vi, að verða formlega tekinn í dýrðlingatölu af ka-
þólsku kirkjunni, þá var hann þó áreiðanlega eins heil-
agur maður og hægt var að búast við, að nokkur maður
gæti orðið á þeirri öld er hann lifði og í því umhverfi er
hann átti við að húa. Líf hans fellur eins og bjartur og
mildur sólargeisli inn í dimt rúm. Á lionum Iiríni því
þetta fyrirlieit drottins: Sælir eru miskunnsamir, því
að þeim mun miskunnað verða.
Guð gleðji nú sál hans í sinni dýrð!
KVEÐJA.
Skamt nær vor fylgd, en för þína ekkert tefur,
fögur er móðan hlá á lífsins tindum.
Guðdómleg elskan veg þinn geislum vefur,
vísar þér hraut að upprisunnar lindum.
Blámóðan lijaðnar. Birtan flæðir yfir,
hoðar sinn dag þeim þjáða, er dó, en lifir.
Siffiirjón Guöjónsson.