Kirkjuritið - 01.11.1937, Qupperneq 20

Benjamín Ivristjánsson:
KirkjuritiÖ.
35Í)
birlast á öðrum stöðum og vinna þar ýms máttarverk
i fjarlægð líkamans með krafli andarinnar.
Þó að erfitl sé, að henda reiður á þeim sögum,- sem
um þetta hafa myndast, og þær kunni að hafa ýkst ali-
mjög i meðförum, þá er þó einhver fótur fyrir öllu, enda
eru sögurnar, sem af Guðmundi eru sngðar, ekkert ó-
trúlegri, en fjölda margar sögur aðrar, uin ýmsa vitr-
ana menn og geðhrifalækna kristninnar frá upphafi.
Oss er það öllum kunnugt, að sögur liks eðlis ganga ótal
margar á meðal vor enn þann dag í dag, og er trúað af
fjökla fólks. í ritningunni og trúarhragðasögu margra
þjóða úir og grúir af sögum um menn, sem gæddir hafi
verið slíkum lækningakrafti, og það er alkunna að ein-
mitt meinlæti og andlegar æfingar eins og þær, er Guð-
mundur Arason stundaði, færa að jafnaði í vöxt þann
furðulega andlega styrk, sem með manninum hýr. I sam-
handi við þetta eru fjölmargar sögur, sem henda til
þess, að liann liafi verið forvitri og ráðið yfir óvenju-
legri skygni.
Margir hafa talið, að allar þessar frásagnir um Guð-
mund stafi frá hindurvitnum tómum. En ég fyrir mitt
leyti efast ekki um, að ýmislegt af þessu hafi sannleik
að geyma. Alt, sem sagt er af Guðmundi, bendir til þess,
að liann hafi verið ecstatic, eins og t. d. Páll og fjölda
mörg önnur stórmenni trúarinnar. Slíku ástandi fylgja
sterkar geðshræringar og er stundum eins og maðurinn
sé innblásinn og magnaður af æðra krafti, en stundum
legst hann í dásvefn og birtast honum þá vitranir og
sýnir. Einkenni þessara manna er oflastnær það, að þeir
eru trúaðir og kunna að vekja aðra menn til trúar.
En að trúin geti leyst furðulega og ótæmandi krafta úr
læðingi í sálardjúpinu, liæfir oss eigi að efast um því
að sjálfur meistarinn sagði, að trúin gæti flutt fjöll.
Þá hættir oss mótmælendum mjög til að líta á vatna-
vígslurnar og dýrlain helgra beina sem aumustu hjátrú,
og var jafnvel ekki trútt um, að Þórir erkibiskup áteldi