Kirkjuritið - 01.11.1937, Page 13

Kirkjuritið. Guðmundur biskup £>óði Arason.
349
brigðum. Valgerður, annna Ara fróða, var dóttir Þorgils
á Reykhólum, og bar hann því liið sama nafn og Ai'i
faðir Guðmundar. En Þorgilsi er lýst þannig, að liann
liafi verið höfðingi svo mikill í lund, að hann gaf liverj-
um frjálsum manni mat svo lengi sem hann þiggja vildi
og varð af því fjölment jafnan á Revkhólum og stund-
um þröng í húi. Sást hann þá lieldur ekki fyrir að taka
undir vernd sína útlaga og ógæfumenn, sem leituðu
trausts hjá honum. Þannig er frá því sagl, að hann liélt
eitt sinn alla saman veturlangt þá: Grettir Ásmundsson
og fósthræður Þormóð og Þorgeir. Enn dýpri rótum
stendur göfugmenska þessarar ætlar. Ein formóðirin,
kona Ara Þorgilssonar á Reykliólum, var Guðrún Ljóts-
dóttir, Hallssonar af Síðu. Það var Ljótur sá, sem lagður
var ógildur á Alþingi eftir Njálsbrennu til að firra
vandræðum. En Hallur af Siðu og Iians afkvæmi er
eitl hið göfugasta i sögu lands vors, og átti hann eins og
kunnugt er manna beztan þátt i því að koma á kristni
hér á landi.Og ekki ólík saga er reyndar sögð um Þor-
geir Hallason, afa Guðmundar, á Alþingi 1103, er liann
fékk afstýrt með viturlegum fortölum vandræðum eflir
grjótkast það er þá varð, með þvi að leggja ógild meiðsli
Þorvarðar sonar síns. Sýnist þannig í flestu þessu fólki
ríkari góðgirndin og sáttfýsin, en óbilgirndin. Og loks kem-
urfrani lijá Ara Þorgeirssyni, föður Guðmundar, drottin -
liollusta og fórnfýsi á hinn fegursta hátt, er liann setti
sig vopnlausan að skildi fvrir Erling jarl á Ryðjökli 2.
nóv. 1166 og lét þar líf sitt af mikilli hréysti og dreng-
skap. Mælti jarl þessi orð um: „Það er víst, að þar fór
sá maður, er oss liefir bezt fvlgt og höfum vér engan
jafnhvatan eftir. Yarð hann einn húinn til af yður, að
gefa sjálfviljandi lif sitt fyrir mitt líf. Nú mun ég eigi
hans frændum launað fá þann skaða, er þeir hafa beð-
ið fyrir mínar sakir“.
Vér sjáum af þessu, sem ég hefi nú sagt af ættmönn-
um Guðmundar, að hann var af ágætu bergi brotinn og