Kirkjuritið - 01.11.1937, Qupperneq 24

360 Benjamín Kristjánsson: KirkjuritiS.
yfirgangi höfðingjanna og þessi maður, sem var manna
mildastur og l)líðastur við smælingja alla og guðsölmus-
ur, var harður og óbugandi við þá, er hann áleit Guðs
óvini, og gegn þeim notaði hann öll liin sterkustu meðöl
kirkjunnar. Það er erfitt að dæma, livort hann hafi gert
þetta einungis af blindri kappgirni og ofstopa, eins og
honum hefir oftast verið horið á brýn, eða af því, að
hann hafi iðulega álitið rétt, að beita liinu agandi valdi
kirkjunnar við ofsafengna menn og harðúðuga.
Arngrímur áhóti, sem að mörgu leyti skilur Guðmund
ágætlega, skýrir viðhorf hans á þessa leið:
„Hann hugsar um það nætur og daga hversu lieilög
kristni Guðs var hryggilega lmeist í háðulegum fram-
ferðum, svo óbærilegs ofsa og ágirndar, sem hún hafði
svo langan tíma þolað um daga fyrri biskupa með ó-
bættum skaða. Hann sér að tveir eru vegir: Hylja sig
með ófremd og kaupa sér svo frið, eða taka krossinn
Jesú Kristi og bera með honum livað hendurnar þola.
Af þessum tveimur kýs hann þann með heilags anda á-
blástri, að vera heldur hirðir en leigumaður. Þvi rís
liann upp meður frjálsri kirkjunnar rödd móti þeim
vörgum, er það eitt stunduðu með gráðugum sult, að
svelgja hjörð almáttugs Guðs“.
V.
Hversu sem Guðmundur Arason taldist undan bisk-
upstign, bæði hér heima og við Eirík erkibiskup í Nið-
arósi, þá mátti hann eigi sköpum renna, og var hann
vígður til biskups i Kristskirkju þar í borginni 13. apríl
1203. Þá var hann 41 árs að aldri. Má segja, að með bisk-
upsdóminum hefjisl pislarferill hans og niðurlæging.
Hér vinst eigi tími til að rekja hrakningssögu Guðmund-
ar Arasonar eftir að hann varð biskup. Margsinnis eru
efldir flokkar gegn honum og honum stökt af stóli,
mönnum hans tvístrað eða þeir drepnir fyrir augum
lians. Árum saman er liann í útlegð frá biskupsstóli sín-