Kirkjuritið - 01.11.1937, Page 23

Kirkjuritið. Guðmundur biskup góði Arason. 359
trúir þessu ekki, og mætti liann þó glögglega um þetta
dænia. Hér réð eflaust fyrst og fremst það álit manna,
að Guðmundur væri bezt til hæfur sökum guðrækni
sinnar, siðgæðis og annara fagurra manndygða. Hann
var í mestu áliti allra norðlenzkra presta. Hið eina, er
menn verulega óttuðust, var að hann væri lítt fallinn til
fjárvarðveizlu sökum örlætis síns. Þvi var Magnús Giss-
urarson Hallssonar hafður í kosningi með honum, að
hann þótti reyndari í þeim sökum. En það reið bagga-
muninn, að Norðlendingar vildu ekki sækja biskup sinn
í aðra landsfjórðunga.
Að Kolbeinn Tumason tók að sér staðarforráð á Hól-
um, var án efa í fyrstu gert af vinsemd og i greiðaskyni.
Það hefir verið einróma álit og þegjandi samþykt allra
þessara manna, er slóðu að kosningu Guðmundar, að
til þeirra hluta væri hann ekki fær og þyrfti góðan til-
sjónarmann til þess að vel gæti farið úr liendi. Hefir því
þótt vel úr rætast, er Kolbeinn Tumason tók þelta að
sér. En að þetta yrði upphaf ósamlyndis þeirra, sem báð-
um varð til mikillar óhamingju, mun enginn liafa séð
fyrir nema ef til vill helzt Guðmundur, sem sjálfur þekti
bezt skaplyndi sitt og óraði jafnan fyrir því, er verða
vildi.
Tregða lians að taka biskupskosningu var og heldur
engin uppgerð. Hrygð hans, ótti og dapurleg forspá,
er honum er flutt fregnin um kosninguna, ber i senn
vott um viturleik hans lítillæti og skarpa dómgreind á
því, hvað verða vildi. Þvi æðri hugmyndir, sem liann
að dæmi Ambrósíusar vinar síns liafði um embætti þetta,
því ljósara varð honurn það, að vandi mikill var að eiga
við marga menn óhlýðna, öfundfulla og ríka. Fyrir
honum var ]ætta blátt áfram harátta milli ljóssins og
myrkursins. Kappið var enn hið sama og fyr, en færðist
þó í allan ásmegin, er því var beilt í þjónustu Guðs eins
og hann leit á málin. Hann sá þegar í hendi sér, að bar-
attan var óhjákvæmileg gegn guðleysi og veraldlegum