Kirkjuritið - 01.11.1937, Blaðsíða 14

350
Benjamín Kristjánsson:
Kirkjuritið.
stóðu að honum höfðingjar miklir hvarvetna. Auk þess
héfir margt af þessu fólki verið glæsilegt sýnum, einkum
er þess getið, að konurnar i ætt þessari, eins og t. d. Ingi-
björg kona Hvamms-Sturlu og Gyríður kona Kolbeins
Tumasonar, hafi verið fríðar með afbrigðum. Benda og
til þess orð Sigurðar Ormssonar við Guðmund Arason,
er hann kom til lians að Svinafelli, fátækur prestur, að
honum hafi fundist hann liafa höfðinglegt yfirbragð:
„Mér sýnist svá mikið yfir þér, mælti hann, að mér býð-
ur það í skap, að þú verðir enn meira ráðandi, en nú
ertu“.
Sýnist því hafa farið saman i ættinni atgervi til lík-
ama og sálar, tilfinningaríki mikið og örljmdi og gjaf-
mildi með fádæmum gagnvart snauðum mönnum. For-
eldrar hans bæði hafa verið örgeðja og tilfinninganæm.
Cllfheiður, móðir Guðmundar, hafði verið manni gefin
nauðug, en síðan er þau Ari feldu hugi saman, fékk
hún honum mikinn hluta fjár síns, er virðist hafa verið
ekki lítið. En með því að Ari var stórlyndur, segir sag-
an, lagðist fé þetta hrátt í lóg. Átti Guðmundur hinn
góði þannig ekki langt að sækja örlyndi sitt, tilfinninga
liita, ölmusugæði, trúrækni og fræðilmeigð, og loks
trygð sína og óslitandi fórnarlund í þágu heilagrar
kirkju. Alt eru þetta áberandi skapseinkunnir ættmenna
hans og forfeðra langt fram í kyn. En hreystin og
herzlan er þar einnig til og nokkurt ráðríki. Virðist
Guðmundur Arason einna verst hafa unað því, sem
hann varð þó oftast að þola biskupsdóms síns, að hann
hæri borinn ráðum, því að kappið og ráðríkið var mikið
að eðlisfari. Og enda þótt hann stilti sig oft vel og þess
sé ekki getið nema einu sinni, að hann bæði óvinum
sínum forbæna, þá var þó óstýrilátt blóðið að eðlisfari,
ef það er rétt, sem höfundur prestssögunnar segir, að
honum hafi í æsku þótt fremur kippa í kynið um ódæld
og ráðríki og hafi Ingimundur prestur fóstri hans því ol't
orðið að beita allhörðu við hann. Enda þótt liann væri