Kirkjuritið - 01.08.1939, Síða 7

Kirkjuritið.
Vígslulýsing.
Ræða séra Friðriks Hallgrímssonar
við biskupsvígslu 25. júní 1939.
„Þeir báðust fyrir og lög'ðu hendur
yfir þá“ (Post. (5,0).
Þcssi orð eru tekin úr frásögu Postulasögunnar um
það, þegar fyrsti kristni söfnuðurinn kaus mcnn til sér-
staks starfs og vigði þá til starfsms.
í Postulasögunni ber nukið á bæninni. Sú bók ber þess
vott, að lærisveinarnir bafa nnmað eftir lnnum mörgu og
eindregnu áminningum Jesú um að biðja, — vera altaf í
andlegu samfélagi við Guð, ráðgast við hann um all og
leita bjá lionum styrks lil sérbvers góðs verks.
Þeir fundu til þess, að mikil ábvrgð bvíldi á þeim, -
að þeim liafði verið l'alið veglegl og vandasamt verk: Að
g.jöra þjóðirnar að lærisveinum Jesú Krists, — en að þeir
voru sjálfir ófullkomnir menn. Þessvegna var það svo
eðlilegt, að þeir fyndu oft þörf fyrir það að leita bjálpar
af bæðum. Og þegar þeir nú böfðu kosið úr sínum lióp
menn, sem áttu að vinna sérstök verk innan safnaðarins,
þá báðu þeir fvrir þeim og postularnir lögðu hendur yfir
þá sem vtra tákn þess, að einmitt þeim væru þeir þá
stundina að biðja blessunar drottins. Það var vígslan. Með
l^æn yar þeim afhent embætti þeirra.
I il þess liafa altaf síðan þjónar Jesú Krists fundið, að
það er gotl að þjóna honum, en líka vandasamt, og eng-
imi getur það svo vel sé af eigin ramleik. — Þessvegna
befir aldrei síðan á dögum postulanna orðið hlé á þeirri
bæn, — bæn krislins safnaðar fyrir starfsmönnum sínum