Kirkjuritið - 01.08.1939, Blaðsíða 49

Kirkjuritið.
Frá Jórsalaför.
263
ur staðar fjórtán sinnum, á stöðunum, þar sem staðnæmst
átti að hafa verið á leiðinni með Jesú til krossfestingar.
Fjórar síðustu stöðvarnar eru inni í ldrkjunni sjálfri. Þeg-
ar við gengum þessa leið, vissum við að vísu, að það var
ekki sama leiðin sem Jesús gekk, því að götur borgarinn-
ar á lians dögum lágu mörgum fetum dýpra en nú, og
sennilegra er að liann hafi verið leiddur út úr horginni
frá höll Heródesar vestast i henni, því að þar mun Pilatus
hafa dvalið, — en þó var hver steinn heilagur í augum
okkar. Borgarhliðið, sem Jesús gekk um, mun einnig sýnt
á réttum stað við via dolorosa, og Grafarkirkjan hvelfist
að öllum líkindum itæði yfir Golgata og gröf Krists. Graf-
arkirkjan er nú orðin mjög lirörleg, enda sumt i henni
uijög fornt, frá 4. öld. Þótti við búið fyrir fáum árum, að
hún myndi hrynja, svo að henni var lokað fyrir heimsókn-
um og aðgerð hafin. Sú aðgerð stendur nú sem liæst,
hyggingarpallar eru reistir við hana alt upp á hvelfingu
og mikið af skrautinu tekið burt. Og hún er enn lokuð
fyrir almenningi. Við sóttum um sérstakt leyfi til þess að
fá að skoða hana og skýrðum frá því, hvernig háttað væri
ferð okkar. Eftir fáa daga fengum við svar. Borgarstjórinn
i Jerúsalem veitti leyfið góðfúslega og hauð okkur leið-
sögumann til fylgdar. Þannig gafst okkur tækifæri til að
skoða kirkjuna í ró og næði lausir við þröng og þys. Ég
ai'æði það ekki í stuttu máli að fara að lýsa Grafarkirkj-
uuni, þessari samsteypu af kirkjum og kapellum all frá
óögum Konstantinusar mikla, bæði ofan jarðar og neðan.
Én svo mikils fanst mér vert um að hafa komið á þennan
stað og gengið bæði upp á Golgata og að gröf Krists, að
við það eitt væri takmarki ferðarinnar náð. Óþægindi,
erfiði, hættur — alt hjaðnaði þetta niður og varð að engu.
Við vorum eins lengi og við gátum i kirkjunni. Þetta var
hæði í fyrsta og síðasta skiftið, sem við myndum koma þar.
Éu oft mun þó huganum reikað þangað til æfiloka.
Dagarnir í Jerúsalem voru fullir af ævintýrum. Við
hyntuinst ýmsurn góðum og fróðum mönnum, Dönum,