Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.08.1939, Síða 51

Kirkjuritið - 01.08.1939, Síða 51
Kirkjuritið. Frá Jórsalaför. 265 og syðst Aksamoskan, enn stærri um sig, en lægri í lofti, og var áður kristinna manna kirkja. Þegar við gengiun þrepin upp á torgið, mintust við orðanna í Davíðssálm- inum: „Eg varð glaður, þegar menn sögðu við mig: Við skulum ganga í hús drottins.“ Það var dálítið erfilt að halda þeirri gleði. Og þó er Gyðingum miklu þungbærara en kristnum mönnum að liorfa á þennan stað. Þeir fá aldrei að stíga þangað fæli, en verða að láta sér nægja að koma að suðurhluta vesturmúrsins, sem einn stendur eftir af musterismúrnum, og gráta uppi við hann musterið og feðranna frægð. Við ráðgerðum að fara til fjögurra staða dagana, sem við vorum i Jerúsalem. Til Hebron, þar sem forfeður ísra- elsmanna, Abraham, ísak og Jakob, höfðu átt heima og að lokum borið beiniu, í Makpelahelli. En okkur reyndist það ókleift með öllu, blátt bann lagt fyrir ferðina þangað suður, því að Hebronbúar eru fornir í skapi og grinnn- lyndir þeim, sem þeir telja sig eiga eittlivað sökótt við, og hafa það til að ráðast á vagna ferðamanna með grjót- kasti. Þá Iiafði stjórn landnemanna nýju á Gyðingalandi, Zíonistanna, boðið okkur í bílferð til þess að sýna okluir framkvæmdir hjá sér og landnám; en morguninn áður en við skyldum fara var maður skotinn rétt hjá miðstöð þeirra í Jerúsalem, hönnuðu Englendingar þá öllum að fara úr horginni, svo að ferðin fórst fyrir. Hinar ferðirn- or tvær tókst okkur að fara, suður til Betlehem og austur til Jeríkó, Jórdanar og Dauðahafsins. Til Betlehem langaði okkur að fara gangandi, því að þangað er styttra frá Jerúsalem lieldur en frá Reykjavík til Hafnarfjarðar, ekki nema 9 km. En það var talið ó- ráðlegt, svo að við tókum bíl. Á þeirri leið var margt að sjá, þótt ekki væri hún löng. Við ókum yfir öldur grasi grónar, þangað til við komum að brunni, þar sem faðm- Ur var niður að vatninu og himininn speglaðist í. Segir sagan, að þar niðri liafi vitringarnir frá Austurlöndum iyrst séð aftur Betleliemsstjörnuna. Síðan lá vegurinn upp
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.