Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.08.1939, Síða 62

Kirkjuritið - 01.08.1939, Síða 62
276 Árni Sigurðsson: Ag.-Sept. Ég þekti vel, hvern mann séra Þórarinn hafði að geyma, og lel ég hanh hiklaust einn hinna beztu manna, sem ég liefi þekt um dagana. Hann var sannur maður og falslaus, úr ósviknum málmi ger, drengskaparmaður. Hann var óvenju hreinskilinn maður, óháður og sjálfstæður í skoð- unum, frjálslyndur maður og víðsýnu, frábitinn hvers- konar hégómaskap. Hann var maður harnslega viðkvæm- ur inni fyrir, en jafnframt glaður og reifur, skemtilegur í viðræðu um hvað sem var, unni íslenzkum fræðum, og har gott skyn á hókmentir og skáldskap, eins og hann átti kyn tii. Hann var alþýðlegur í lund, mat mennina eftir innra gildi þeirra og lijartalagi, en ekki eflir orðum, titlum eða öðru ytra glingri. Hann tók með þreki og stillingu hverju sem að höndum bar, var lánsmaður mikill í heim- ilislifi sínu lengi ævi, en þá er sorgarél barnamissisins dundu yfir, sást trú Iians og andlegur þróttur i fögru Ijósi. Eftir alt, sem á dagana hafði drifið, fanst mér hann jafn hjartaprúður, jafu hughjartur og andlega frjáls og hrausl- ur siðasl sem fyrst: Þannig lifir hann í minningunni. I prestsstarfi sínu var séra Þórarinn mest metinn af þeim, sem hezt þektu hann Hann las mikið, einkum mörg siðari árin, og aflaði sér nægra hóka til að kynnast mark- verðum andlegum straumum og stefnum. Hann var radd- maður ágætur í kirkju, enda söngvinn og söngelskur mjög. Prédikanir hans og tækifærisræður voru lilýjar og innilegar, og þótti mörgum liann vaxa því meir sem ræðumaður, sem lengra leið á ævi lians. Um störf hans segir prófastur lians, séra Jakoh Einarsson á Ilofi, í ininn- ingargrein: „Þótt séra Þórarinn hefði margskonar störf með höndum, hæði umfangsmikiun húskap, eins og marg- ir sveitapreslar, og ýmiskonar trúnaðarstörf, eins og ger- ist um merka menn, þá v ar aðalstarf hans að sjálfsögðu prestsstarfið. — Það starf rækti hann með trúmensku og samvizkusemi. Hann hafði áhuga fyrir kristilegri fræðslu ungmenna í sóknum sínum og húsvitjanir mun hann hafa rækl altaf, jafnvel siðustu ár, þótt aldur færðisl yfir •
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.