Kirkjuritið - 01.08.1939, Síða 68

282 B. M.: Starf kirkjunnar fyrir æskulýðinn. Ág.-Sept.
kirkjurnar standi ])ar tómar, og erfilt sé að fá fólkið til að
koma og Iilusta á (iuðs orð. Yæri það ekki nokkur upp-
bót að skajja sér tækifæri til að geta talað við börnin og
unglingana? Ég trúi því ekki, að þau mundu ekki koma,
ef þeim væri sérstaklega belgaðir einhverir sunnudagar
að sumrinu öðru bvoru til sameiginlegrar guðsþjónustu.
Og væri ekki heppilegt að koma stundum til þeirra?
Væri ekki heppilegt að gera stundum algera breytingu á
venjunni, sleppa messunni í sjálfri kirkjunni, en boða þess
í stað barnasamkomu á einbverjum fögrum stað eða viss-
um bæ, þar sem vel hagar til, og eiga þar tal við börnin,
biðja með þeim, syngja með þeim, benda þeim á fegurð
náttúrunnar og tign bans og gæzku, sem sífelt gefur og
vekur liina yndislegu sumardýrð?
Jú, ég er viss um, að við þurfum að gera meira að þessu
og að þetta mundi bera blessunarríkan árangur. Ég er
viss um, að margar mæðurnar mundu einnig koma, og
vera þakklátar. Þetta var líka aðferð frelsarans sjálís.
Hann kom engu síður til fólksins, en fólkið til bans. •—
Aðalatriðið er að vera allur og beill í starfinu, og koma
auga á tækifærin og verkefnin; nota sunnudagana á suinr-
in við útisamkomur og íþróttamót og berjaferðir. Nota
búsvitjunarferðirnar á vetrum til viðtals við börnin á
bæjunum.
Er ekki alslaðar þar messa, sem guðsþjónusta er hald-
in eða bænastund, þó ekki sé nema með smælingjununi,
sem frelsarinn segir um, að þeim beyri sérstaklega Cfuðs
ríki til.
Jú, Guðs ríki er ekki bér cða þar, eða fyrst og freinst
bundið við kirkjubúsin sjálf.
Það er í björtum mannanna. Það er alstaðar þar, sem
unga og gamla bungrar og þyrstir eftir Guðs lifandi orði,
sem við erum fyrst og fremst kallaðir til að flytja og
boða sálunum.
Guð bjálpi okkur öllum til að vera trúir i því þýðingar-
mikla starfi. Brynjólfur Magnússon.