Kirkjuritið - 01.01.1940, Blaðsíða 13

Kirkjuritið.
Carl Olof Rosenius.
7
rúmslofti vakninga kristindómsins mótuðust trúarskoð-
anir Roseniusar þegar frá bernsku. Enda telur Rosenius
sjálfur, að hann standi í mikilli þakkarskuld við vakn-
ingafólkið í Norrlandi. Þangað skrifar hann mörg af
bréfum sinum, og þar leitar hann trausts, þegar ofsóknir
og ákærur dynja á honum. Sérstaklega minnist Rosen-
ius á eina konu, sem hann telur sig hafa orðið fyrir
miklum áhrifum af. Kona þessi hét María Elísabet Söd-
erlund í Storkáge í Norrlandi Hún hafði byrjað á að
halda vakningarsamkomur, og varð brátt svo þekt, að
hún var fengin til að halda slíkar samkomur víðsvegar
um Norrland. Svo fór þó að lokum, að hún var kærð
fyrir þetta og var bannað að hafa nokkurar slíkar sam-
komur. Hún hélt þó áfram að hafa samkomur á heimili
sínu til dauðadags, 1851. Rosenius stóð í stöðugum
bréfaskriftum við þessa merkilegu konu. og er ekki ó-
liklegt, að hún hafi livatt hann til að lielga vakningunum
starfskrafta sína. Á síðari árum lætur Rosenius svo um
mælt, að hann hafi orðið fyrir meiri áhrifum af Maju-
Lisu, eins og hann kallaði hana, en af nokkurri annari
einni manneskju.
Rosenius var mjög frábrugðinn öðrum hörnum á sinu
reki. Hann tók litinn þátt í leikum þeirra, enda átti
hann lítið af þeirri gleði, sem einkennir bernskuna.
Heimurinn var í hans augum hið syndum spilta sáð,
sem bar að forðasl sem mest. Á barnsárunum las hann
rit Lúters og var snemma mjög fróður í þeim. Ros-
enius telur sig liafa haldið sína fyrstu ræðu, er hann var
tveggja ára gamall. Bróðir hans efaðist um eitthvað, sem
hann hafði sagt. Þá sagði Rosenius: „Sá sem ekki trúir
mun verða dæmdur“. Þetta ber vott um alvöru þá, sem
einkendi Rosenius fyrir trúarskoðanir hans á siðari ár-
um. Rosenius nam skólalærdóm fyrst í Piteá og Umeá,
og seinna í mentaskólanum i Hárnösand. Þegar Ros-
enius var í Umeá, lenti hann i mikilli sálarbaráttu, og
telur hann sjálfur, að þá liafi hann endurfæðst. Var liann