Kirkjuritið - 01.01.1940, Blaðsíða 43

Kirkjuritið.
Benjamín Kristjánsson:
37
gleðistundir, finst tómið mikið eftir hann, eins og þegar
söngur dvín eða sumri bregður.
En enginn ræður sínum næturstað. Einn af hinum
glæstustu köppum fornaldarinnar mælti, þegar dauðlegar
þrár vildu toga hann til baka:
Skal eg fyr vestan
vindhjálmsbrúar
áður Salgófnir
sigþjóð veki.
Hinn fölva jó ber oft fyrirvaralaust að garði, og honum
verðum vér að stíga á bak, hvenær sem á oss er kallað.
En þessi för er ekki verst fvrir þá, sem með brennandi
ákefð hafa leitað sannleikans.
bessvegna óska ég Ragnari góðrar ferðar. Og hlakka
niundi ég til þess að hitta hann aftúr „vestan vindhjálms-
brúar“.
2. sept. 1939.
Benjamin Kristjánsson.
AÐALATRIÐIÐ GLEYMDIST.
í „Bjarnia“ 1. f. m. kennir Ólafur Ólafsson kristniboði ný-
guðfræðingum um ]iað, hve áhugi ís'lendinga á kristniboði sé
lítill. Þeir kosta ekki nema einn kristniboða, þ. e. Ólaf sjálfan.
En liver varð fyrstur til að vekja áhuga þessa góða manns á kristni-
boðsstarfi? Enginn annar en nýguðfræðingurinn séra Tryggvi Þór-
óallsson á Hesti. Það má því segja, að þessi dómur komi úr
hörðustu átt. Eini heiðingjatrúboðinn á vegum íslendinga, sem á
það eldmóði nýguðfræðings að þakka, að hann velur sér þetta
fagra æfistarf, getur enga skýringu fundið aðra á framkvæmda-
skorti íslendinga í þessum efnum en trúleysi nýguðfræðinga.
bess væri mjög óskandi, bæði vegna Ólafs Ólafssonar og annara,
að hann gjörði þennan reikning upp betur og sanngjarnlegar.
Á. G.