Kirkjuritið - 01.01.1940, Blaðsíða 30

Kirkjuritið - 01.01.1940, Blaðsíða 30
24 Guðmundur Einarsson: Janúar. Og viðvíkjandi siðari mótbárunni í þessari, annari spurn- ingunni; livaða sönnun er til fyrir því, að ekki sé hægt að líða í annara stað? Flvzt ekki sársauki barnsins, sem græl- ur, yfir á foreldra þess, er þau taka þátt i sorg þess og harmi? Taka menn ekki einatt vfir á sig refsingar ann- ara, og það ófullkomnir menn? — í»að er sannarlega ekki neitt óþekt fyrirbrigði í mannheimi að þjást í annara stað og bera með þeim og fvrir þá liarmkvæli þeirra. Þessvegna er það djörf fullyrðing að halda því fram, að Guðssonurinn geti ekki það, sem vér menn þó gerum, að vísu i ófullkomleika og í hinu smáa, en gerum þó. 3. höfuðmótháran var: Meyjarfæðingin. Hér vil ég spyrja: Hverir eru það, sem fæðast af karli og konu, eru það ekki þeir, sem fæðast til nýs lifs og ekki voru áður lifandi, sérstæðir persónuleikar? Svo virðist oss að minsta kosti. — En Jesús Kristur var lifandi frá eilífð, var sá, sem alt á uppsprettu tilveru sinnar í, þess vegna þurfti hann ekki að fæðast til nýs lífs eiiis og vér menn. Og ég er viss um, að ef lærisveinarnir liefðu sagt oss það um Jesú, að hann hefði verið sonur Jósefs og Maríu, þá liefðu hinir efagjörnu og trúveiku talið það fullgilda sönn- un fyrir því, að bann hefði verið maður aðeins og enginn Guð, hefði fæðst til nýs lífs, ekki verið áður í tölu hinna lifandi verá. Og þá kem ég að 4., síðasta atriðinu, sem var þetta: Að luigtakið „guð-maður“ væri í sjálfu sér mótsögn. Ef maðurinn væri i eðli sínu andstæður við Guð, þá virðist sem þetta liugtak, „guð-maður“, hlvti að vera mót- sögn; en nú er maðurinn skapaður í Guðs mynd, af ætt Guðs, gæddur guðlegum anda og takmark tilveru lians er þetta: Að verða Guði líkur, verða algjör kærleikur. Guð- maður er því sá, sem er algjör maður, eftir hugsjón Guðs, og lifir sjálfur með og í Guði, svo að þeir verða eitt. Hjá oss starfar andi Guðs, neislinn frá eilífðarinnar heimi, sem í oss býr, að þvi, að breyta hinu grófgerða jarðneska efni í andlegt og eilift efni; í Jesú frá Nazaret starfaði Guð
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.