Kirkjuritið - 01.01.1940, Síða 41

Kirkjuritið.
Séra Ragnar E. Kvaran.
35
orkaði sú stefna, sem hann hneigðist einkum að i stjórn-
málum. Mér lá grunur á því, fljótt eftir að ég kom vestur,
oð hin raunverulega ástæða fyrir því að hann vildi hætta
prestsstarfinu væri sú, að liann væri mjög farinn að efasl
um árangur starfsins. „Hvað gagna allar þessar prédik-
anir okkar?“ mælti liann einu sinni við mig. „Mundu ekki
prestarnir fyrir löngu vera búnir að frelsa heiminn, ef
það væri liægt með þessu móti? Við verðum að fara ein-
livern veginn öðruvísi að.“
Eg reyndi að benda á, að aðrar aðferðir hefðu ekki
i'eynst fljótvirkari og að liugsunin væri þó til alls fyrst.
Ekki væri fvrir það svnjandi, nema kristin prédikun hefði
þrátt fvrir alt liaft einhver talsverð menningaráhrif. En
liann vildi lialda, að starfshættir kirkjunnar yrðu að
óreytast.
Hvað sem þessu líður, þá fann ég, að hann var farinn
uð þrá að breyta til. Ég gerði ráð fyrir, að hann mundi
emkum snúa sér að stjórnmálunum, eftir að hann kæmi
heim, og bjóst ég' þá við, að með því kappi og forustu-
hæfileikmn, sem hann var gæddur, mundi leið hans með
hmanum liggja beint í hinn æðsta valdasess jjjóðarinnar.
Eetta iór þó öðruvísi. Hann kaus eigi heldur að blanda
ser 1 stjómmálin að neinu ráði. í stað þess sneri hann sér
Eyrlátari störfum, þar sem hann að vísu liafði engu
niinna tækifæri til að vinna þjóð sinni gagn og sóma.
Eegar til stjórnmálanna kom, nnm honum sennilega
engu síður liafa flogið þessi setning í hug, gagnvart liinu
þiönga og hlinda ofstæki þeirra: ,,Hann, sem situr á
hinmi hlær; drottinn gerir gvs að þeim“.
Eannig hraut hann hiklaust þær brýr að baki sér, sem
lonum liefðu vafalaust verið auðgengnar til mikilla áhrifa
°g valda, eí hann hefði viljað. Sá, sem hlustar éftir guðs-
'öddinni i brjósti sér, er oft knúinn inn á aðra leið en þá,
sem virðist blasa við augum.