Kirkjuritið - 01.01.1940, Blaðsíða 16

10
.Tóhann Jóhannsson:
Janúar.
straumar — „nylásar“-hreyfingin frá Norrland, sem
Rosenius var fulltrúi fyrir, og sú nýevangeliska vakn-
ing, með metodistiskum hlæ, sem Scott boðaði. Þess var
eigi langt að bíða, að þessar tvær lireyfingar sameinuð-
ust í eina volduga vakningu, sem hreiddist út yfir gjör-
valla Svíþjóð.
Rosenius liélt nú aftur til Lenna, og var þar þangað
til vorið 1840, en þá fór hann heim til föður síns, og
var þar um sumarið og aðstoðaði hann við guðsþjón-
ustur. Um haustið sama ár heldur hann til Stokkhólms,
og gengur nú inn í starfsemi Scotts. Það má telja víst,
að Rosenius og Scott liafi eittlivað um þetta talað, þegar
Rosenius dvaldi hjá honum í Stokkhólmi haustið áður.
Rosenius hafði líka leitað samþykkis föður síns til að
helga sig þessu starfi, og' var það auðfengið. Það kemur
ef til vill lcynlega fyrir sjónir, að Rosenius tekur að
starfa með metodistanum Scott, og liafa sumir dregið
af því þá ályktun, að Rosenius hafi verið metodisti.
Munu þeir byggja þann dóm á orðum, sem Rosenius læt-
ur falla í bréfi til vinar síns.
Þar segir hann: „Hvað myndir þú segja, ef Guðs fing-
ur leiddi mig inn á þennan veg“. Á liann þar án efa
við metodismann. Hvað sem Rosenius kann að hafa haft
í huga, þegar hann ritaði þessi orð, þá er það vist, að
hann varð aldrei metodisti. Því er ekki að leyna, að
Scott mun liafa liaft allmikil áhrif á Rosenius, sérstak-
lega í sambandi við skoðanir hans á kirkjunni, en trúar-
skoðanir Roseniusar voru að mestu mótaðar er hann
komst i kynni við Scott, og þeim hélt hann fram til
dauðadags. Rosenius hafði mótast i hinni norrlenzku
vakningu, og' þeim arfi hélt hann að meslu óbreyttum.
Það er ljóst af öllu, sem Rosenius liefir ritað, að hann
var ákveðinn Lúterstrúarmaður alla æfi. Það þarf
ekki annað en vitna í þessi orð Roseniusar til að sýna
afstöðu hans til metodismans: „Jafnvel þó að ég i fram-
tíðinni kynni að starfa með metodistaprédikurum,