Kirkjuritið - 01.05.1942, Síða 23

Kirkjuritið.
Kristnin á Skotlandi.
157
orustu, létti skip eitt akkerum í lítilli vík á austanverðu
Skotland, sem nú er nefnd St. Margarets’ Hope. Vík þessi
er allnærri Queensferr}r, sem liggur við Forthfjörðinn,
þar sem hann er mjóstur, litlu innar í firðinum en Leith.
Farþegarnir stigu á land, virðulegir ásýndum. Þessir
gestir voru hin konunglega saxneska fjölskylda Eng-
iands, Edgar ríkiserfingi, ásamt móður sinni og tveim
systrum og nokkurum öðrum stórmennum ríkisins.
Landflótta og vinalaus voru þau komin til að heita á
vernd Skotakonungs, Malcolms, er sat í Dunfermline-
kastala, skamt þaðan sem aðkomufólkið tók land. Mal-
eolm tók virðulega á móti hinum tignu gestum, en hvort
hann hefir þá grunað, að hann væri að leiða væntan-
lega brúði að garði, meðal gestanna, er ekki vitað. Hitt
greinir sagan, að hann hafi síðar gert brúðkaup sitt til
Margrétar prinsessu, sem að visu hafði ákveðið að ganga
í klaustur, en lét þó tilleiðast að taka þessum ráðahag
fyrir áeggjan frænda sinna.
Það er óhætt að fullyrða, að með þessari nýju drotn-
ingu Skotlands hafi komið nýir siðir og nýir tímar.
Konungurinn, sem var lítt siðað ofsamenni, varð f}TÍr
djúpum áhrifum af sinni mildu og gáfuðu drotningu.
Hann lilýddi fús á ráð hennar og mat vilja hennar í öllu.
Það kom brátt í ljós, að drotningin átti sér ekkert
takmark æðra en að móta kirkju Skotlands sem mest
eftir kirkju heimalands hennar, þ. e. að fella hana í
form páfakirkjunnar. Hingað til hafði katólska kirkjan
átt æðiþröngt rúm í Skotlandi og verið framandi á
framandi grund. María drotning lét þeim tímum nú
vera lokið, og beitti til þess ýmsurn ráðum. Hún hélt
fundi með Culdeeprestunum og ræddi við þá um trúna
°g kirkjuna í landinu. Mælti hún á saxneska tungu, en
prestarnir skildu aðeins galliska, svo að þeim veittust
i'ökræðurnar erfiðar, enda þótt sjálfur konungu'rinn
iúlkaði raéður beggja aðilja. Drotningin átti von bráðar
sigri að hrósa. Hún beitti í senn mikilmensku sinni og