Kirkjuritið - 01.03.1943, Síða 9

Kirkjuritið.
Sjálfstæði.
79
sntan, giftu eða ófarsæld. En aldrei lesin vinber af
Þyrnum né fíkjur af þistlum.
Þessi snilldarlýsing mun vera stærsta afreksverkið, er
nnmð hefir verið á síðari árum í sjálfstæðisbaráttu ís-
lendinga, og er vant að sjá, hvernig unnt er að gefa þjóð
v°rri öllu hetri gjöf á þessum þungu örlagatímum. Ein-
nntt nú, þegar þjóðinni ríður mest á að þekkja sjálfa
S1g> fær hún til þess ómetanlega hjálp á þennan hátt.
Annars vegar sjáum vér vítin oss til varnaðar. sundur-
'yndi, eigingirni og skannnsýni með ótal fvlgjum. Sama
böl hlýzt af þeim enn í dag sem forðum. Svo er varð-
aður vegur norður og niður. Hins vegar komum vér
glögglega auga á þrautseigju, heilindi, drengskap, hug-
Pnyði, kærleika, trú á allt, sem dýpst er og bezt i þjóðar-
salinni, og sjáum, að þangað teigir rætur sá gróður, sem
bfvænn hefir reynzt. Og því er það að þakka, að þjóðin
befir lifað sem þjóð menningarlífi. Engin áskorun getur
°rðið oss máttugri um að reynast því trú.
b*etta tvennt birtist svo skýrt, að liugsunin vaknar um
0I'ð Jesú Krists: Sérhver jurt, sem minn himneski faðir
befir eigi gróðursett mun upprætt verða. En jákvætt
Inyndu þau hljóða svo: Sérhver jurt, sem minn him-
neski faðir hefir gróðursett, mun gróa. I>auði, tortíming
lif, vöxtur.
Það er þessi gróandi í þjóðlífi íslendinga, sem vér
þurfum um fram allt að sjá og þekkja, í hvaða mynd
sem hann kemur fram, og standa saman vörð um liann.
Við það vex sjálfstæði þjóðarinnar innan frá liægt og
hægt.
Sá gróandi er í órofasambandi við trú þjóðarinnar á
^uð sinn og land sitt. Sjálfstæði þjóðarinnar er og vei’ð-
Ur 1 dýpstum skilningi runnið frá samfélagi hennar
við Guð.
Sjálfstæð þjóð er sú ein, sem reynist trú hinu bezta
°9 dýpsta í sjálfri sér. Hún hefir fundið sjálfa sig. Hún