Kirkjuritið - 01.06.1946, Síða 28

210
Pétur Sigurðsson:
Júní-Júli.
upp slcal rísa“. Hann hefir'og sagt: „að eklcert sé út-
kljáð og enginn vandi leystur, unz þessu sé komið í rétt
iiorf, og í rétt horf sé það ekki komið fyrr en það ^sé
komið í samræmi við réttlætis- og siðgæðiskröfur Guðs
heilaga orðs“. - Nákvæmlega þetta sama kemur skýrt
fram i hinum miklu ræðum Churchill. Báðir hafa þess-
ir voldugu þjóðaleiðtogar játað synd lýðsins, og heint
luig þjóðanna til ]>ess Guðs, sem einn getur grætl sár
]>eirra og verið þeim grundvöllur varanlegs friðar.
Gæti ckki verið hollt fyrir íslenzku þjóðina að leggja
eyrun að játningu stórþjóðanna, já, syndajátningu
þeirra, svo að við nefnum það réttu nafni, og einnig að
rifja upp fyrir sér hinar miklu syndajátningaræður,
sem leiðtogar og spámenn ísraels fluttu þeirri þjóð
stundum í fornöld. í Nehemíabók, 9. kap. er ein slík
máttug ræða. Þar er rifjuð upp handleiðsla Guðs á lýðn-
um, þar cru taldar þjóðarinnar mörgu og miklu svndir,
og þar er þetta sagt, meðal annars:
„Þú gafst þeim þinn góða anda, til þess að fræða þá, og
þú Iiélzt ekki manna þínu frá munni þeirra og gafst
vatn við þorsta þeirra. Fjörutiu ár ólst þú önn fyrir
þeim á eyðimörkinni, svo að þá skorti ekkert; föl
þeirra slitnuðu ekki, og fætur þeirra þrútnuðu ekki ....
En þeir gerðust þverbrotnir og gerðu uppreisn gegn
þér og vörpuðu lögmáli þinu að haki sér, og spámenn
þína, ])á er áminntu þá, til þess að snúa þeim aftur til
þín, drápu þeir og frömdu miklar guðlastanir. Þá gafst
þú ])á í hendur óvina þeirra, og þeir þjáðu þá. En þeg-
ar þeir voru í nauðum staddir, hrópuðu þeir til þín, og
])ú heyrðir þá af himnum og gafst þeirn frelsara af mik-
illi miskunn þinni, er frelsuðu þá úr höndum óvina
þeirra“.
Þetta endurtók sig hvað eftir annað, segir í ræðunni,
og hámarki sínu nær hún í þessum orðum: „Og nú, Guð
vor, þú mikli, voldugi og ógurlegi Guð, þú sem heldur
sáttmálann og miskunnsemina, lát þér eigi litlar þykja