Kirkjuritið - 01.01.1952, Síða 5

Guðsp j allssálmur
(Matth. 25,14—31).
Að láni vér fáum lífsins pund;
því láni vér skila hljótum.
Vér gleðjumst og hryggjumst stutta stund,
og starfsins og lífsins njótum.
Svo hnígum vér bleik sem blóm að grund,
er borin er sigð að rótum.
Er renna upp hinztu reikningsskil,
um rentu vér erum krafin.
Vér eigum þá vísast ekkert til,
því oft voru pundin grafin.
Vér drúpum þá hljóð við dauðans þil
í dómkvíðans fjötra vafin.
Vér skynjum þá loksins lífsins rök
og lögmál um tap og gróða.
Vér sjáum: það er vor eigin sök,
ef ónýtist pundið góða,
og letingjans vesöl varnartök
ei verður til neins að bjóða.
Ó, Drottinn, vér komum djásnafá
til dómsins með bljúgu sinni.
Ef mögulegt verður, væg oss þá,
og vef þú oss miskunn þinni.
Ó, blessaði faðir, barn þitt sjá
og bjargaðu sálu minni!
Vald. V. Snœvarr.