Kirkjuritið - 01.01.1952, Blaðsíða 35

Kirkjuritið - 01.01.1952, Blaðsíða 35
ÞJÓÐFÉLAGSVANDAMÁLIN OG KIRKJAN 33 að fleiri og fleiri börn leiðast út á refilstigu og verða vandræðaböm. Vafasamt hlýtur þá að reynast, hvemig rætist úr unglingnum, hvaða braut hann gengur og síðan hinn þroskaði maður. — Hér hefir aðeins verið vikið lauslega að víðtæku þjóðfélagsvandamáli, sem þegar er orðið eitt af mestu vandamálum þessarar þjóðar. Loks vil ég aðeins drepa á vandamálin, er varða atvinnu og fjárhag. Um þau talar öll þjóðin. Þau mál koma við lífi sérhvers manns í þessu landi og því finnst mörgum mest til um þau. Vér Islendingar höfum öldum saman lif- að við fátækt og takmarkaða kostu. Á þessu varð skyndi- leg breyting. Þjóðin varð, vegna utanaðkomandi áhrifa að vísu, tiltölulega auðug í síðustu heimsstyrjöld og í stríðs- lok mátti heita, að vér værum með fullar hendur fjár. En auður er valtastur vina. Framfarahugurinn óx. Gjald- eyririnn eyddist á skömmum tíma. Mikið var keypt og margt nauðsynlegt í framfara- og menningarsókn þjóð- arinnar, ekki sízt vélar, tæki og skip. Miklu var líka sóað í gegndarleysi að því er virðist. Og auðurinn hvarf jafn- skjótt og oss hafði borizt hann í hendur. Þjóðin er aftur fátæk og á fárra kosta völ, en hefir um skeið lifað að nokkru á gjafafé. Svo er fjárhagnum komið, en hann hefir að sjálfsögðu bein áhrif á atvinnulífið og afkomu almenn- ings í landinu. En svo koma mennimir og gera illt verra. Verkföllin eru gleggst dæmi þess, og er þá skemmst að minnast sjómannadeilunnar síðustu, sem stóð mánuðum saman. Verkföll eru hættulegt vopn og geta reynzt þjóðar- hag alvarleg. Hins vegar verður að viðurkenna, að launa- stéttir þjóðfélagsins eiga oft réttláta kröfu á hækkuðum launum. Breytingar á launum og kaupsamningar milli laun- þega og vinnuveitenda em því bæði óhjákvæmilegir og sjálfsagðir. En þegar vinnudeilur standa vikum eða mán- uðum saman, fer málið að vandast. Og hvers vegna þarf svo að vera? Ástæðan hlýtur að vera skortur á vilja ann- ars hvors eða beggja aðila til að setja sig í spor hins, skortur á vilja til að meta af skilningi og þekkingu getu 3
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.