Kirkjuritið - 01.01.1952, Síða 9

SKÍN LJÓS YFIR LANDI
7
auðnast að varðveita þau heil og hrein. Það eru þau, sem
eiga að verða henni leiðarljós í hafróti og villum þessara
miklu örlaga og hættutíma.
Það er brýnust skylda vor við þjóðina og oss sjálf að
varðveita þessi sannindi ófölskvuð.
En hvemig má það verða?
Vér sjáum geislastafi Ijóma.
Fyrst og fremst í guðspjöllunum. Þar eigum vér orð
Jesú sjálfs, hið fullkomna Guðs orð, auðskilin hverju barni,
en jafnframt djúp eins og himininn. Hann flytur fagnaðar-
boðskapinn um Guð föður: Tíminn er fullnaður, og Guðs
ríki komið í nánd. Takið sinnaskiptum og trúið. Hann
segir upp lög Guðs ríkis í Fjaliræðu sinni. Ekki til þess
að ógna mönnum með synd þeirra og vanmætti, heldur til
þess, að eftir þeim sé lifað í raim og sannleika, þau séu
bjargið, sem menn reisi á líf sitt. Hann boðar föðurkær-
leik Guðs til allra manna, einnig þeirra, er sitja við svín-
anna draf. Þeir eru böm hans, sem geyma í brjósti neista
af hans eilífa elskunnar loga. Þeir eru systkin og eiga
að elska hverir aðra. Allt sem þér viljið, að aðrir menn
gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra. Að sama skapi
sem svo er lifað kemur Guðs ríki á jörð. Spurningunni
miklu er svarað um stefnumark mannkyns: Verið full-
komnir eins og yðar himneski faðir er fullkominn. Kær-
leiki er uppspretta lífsins og kröfum hans fullnægt með
því einu að fylgja boðorðinu: Elska skaltu.
Og ljómi birtist einnig í öðrum ritum N. t. Þar sjáum
vér, hvemig fagnaðarerindi Jesú Krists verður öllum höf-
undum þeirra jafnframt fagnaðarerindi um Jesú Krist.
Þeir hafa öðlazt þá náð, sem einn þeirra lýsir svo: „Guð,
sem sagði: Ljós skal skína fram úr myrkri, hann lét það
skína í hjörtu vor, til þess að birtu legði af þekking vorri
á dýrð Guðs, eins og hún kom í ljós í ásjónu Jesú Krists.
Drottinn hefir sjálfur, lifandi og upprisinn, birt þeim sann-
leikann og sannleikurinn gjört þá frjálsa. Þeir hafa lifað