Kirkjuritið - 01.01.1952, Side 49

KNÚIÐ Á DYR FLOSA
47
loks, þegar ekkert er
eftir af vökum.
Hvesst var nú atgeirs egg,
áður hinn rammi
breinfrosinn bæjarvegg
bryti með hrammi.
Bóndi til gjafa gekk
greiður í spori,
kumblið á heyi hékk
— hallaði að vori. —
Þetta var þá að sjá
þar innan veggja:
Birna á beði lá,
búin að leggja.
Heystál, er hríð er á,
húnunum skýlir,
birnan í bæli hjá
börnunum hvílir.
Konan þeim kýrnyt ber,
kostur sá nægur,
gestrisnis greiði er,
gerður hvert dægur.
Lónað var löndum frá,
Ijómaði Harpa,
útselur eftir lá
einn þar í varpa.
Birna þann brimil vann,
braut hafði snúið,
fjárbónda fenginn þann
færði í búið.
SigurSur Norland.