Kirkjuritið - 01.01.1952, Page 53

ENGILSVÍK
51
Hér hafa lauslega verið rakin nokkur atriði úr hinni
fomu frásögn, sem geymzt hefir í munnmælum um upp-
haf Strandarkirkju. Hér verður engin tilraun gerð til að
gagnrýna þá sögu, enda er það trú okkar flestra, Islend-
inga, að hún sé í aðalatriðum sönn. Þess má geta, að ör-
nefnið Engilsvík er merkilegt vitni í því máli.
Allir, sem nokkuð að ráði eru kunnugir efni Nýja testa-
mentisins, kannast við frásögn Postulasögunnar um það,
er Páll postuli var fluttur sem bandingi hins rómverska
keisara með skipi, sem hraktist um austurhluta Miðjarð-
arhafs fyrir fárviðrum og sjó. öll von var talin úti um,
að áhöfnin kæmist lífs af. Þá vitraðist Páli engill, sem
boðaði honum, að allir á skipinu mundu bjargast. Þennan
boðskap flutti hann skipverjum með öruggri sannfæringu,
þvi að hann þekkti af eigin raun, hvernig vilji hins æðsta
opinberast stundum með dularfullum hætti. Þessi spá-
dómur postulans um björgun skipshafnarinnar úr hinum
brýnasta háská rættist fullkomlega. Þannig varð þessi
sjóferðarsaga slungin himneskum þáttum. Engill Guðs
vakti yfir skipinu. Það er andlegur skyldleiki milli þess-
era tveggja sagna, sjóhrakningasögu Páls og sögunnar um
Engilsvík. Sama afl og sami kærleikur eru að verki í báð-
Um sögunum. 1 þeim báðum standa dyr sálarinnar opnar
fyrir æðra valdi. 1 báðum er vakað yfir sjófarendum,
sem hrekjast um höfin. Báðar segja frá vemd og varð-
stöðu himneskra sendiboða. Slíkar sögur munu vafalaust
okki falla þeim mönnum í geð, sem afgreiða allt slíkt
með einu orði: Blekking. En sannsögulegt gildi þeirra
verður óbreytt fyrir því. Ef eitthvert skeldýr sjávarins
mætti mæla, væri það líklegt til að segja: Það er ekkert
til nema ég og sjórinn, en þó fyrst og fremst ég. Það
gæti kallað þetta rökvísindi og haft að vissu marki rétt
til þess. En fegurð landanna og sóldýrð himinsins mundu
samt sem áður vera til. Ibúar allra landa veraldarinnar
mundu halda áfram að elska og lifa og njóta fegurðar
lífsins, þrátt fyrir öll vísindi skeldýrsins. Ilmblær sum-