Kirkjuritið - 01.12.1956, Blaðsíða 12

450
KIRKJURITIÐ
Líkt og fuglar himinsins eiga bræðurnir ekki nokkurn skap-
aðan hlut í þessum heimi, sem þeir kalla sitt, og líkt og fuglar
himinsins fela þeir líf sitt allt föðurforsjón Guðs.
Kristi til dýrðar. Amen.
(G. Á. pýddi).
Sálmur.
Ó, Ijóssins engill, lýs pú mér
og leið þú mig á jörðu hér.
Hve Ijúfur er oss Ijómi þinn,
þú hjsir oss í himininn.
Þú Guð ert alltaf góður mér
og greiðir veg minn hvar eg fer.
Um eilífð vilt j)ú annast mig,
og alltaf skal eg treysta á þig.
Ó, herra og faðir himnttm á,
þú huggar bömin stór og smá.
Þú veitir öllum ást og náð,
sem elska þig og biðja um ráð.
Sú trú, sem eg í brjósti ber,
fær blessun æðsta gefið mér.
Eg trúi á Guð og tilbið hann,
eg treysti fast á skaparann.
Er Ijósin Guðs oss skína skær,
liver skuggi hverfur fjær og nær.
Hans nálægð breytir lxreysi í höll,
hann horfir milt á börn sín öll.
Eyjólfur Gíslason.
*
❖
*
Undrunarefni.
„Þegar ég á sínum tíma kem til himna, mun ég undrast þrennt: I fyrsta
lagi að ég skuli rekast þar á marga, sem ég hélt ekki að yrðu þar. í öðru
lagi að ég sakna ýmissa, sem ég taldi víst að yrðu þar. Og í þriðja lagi, —
og allra mest, — mun ég undrast það, að ég skuli fá að vera þar sjálfur.
Isaac Newton.